Karmakarışık

Uçsuz bucaksız göğün altında yalnızım şimdi.Kalabalıkların arasında ama yalnızım. Ruhumu dinliyorum derinlerde bir sızı var. Sen varsın bir de sensizliğim var. İçime attığım çığlıklarım var. Haykırmak isterken delicesine sesim çıkmıyor, yutkunuyorum nefes alamıyorum. Bir yumru var boğazımda adı sensizlik. Ya da sen korkusu. Bilmiyorum isim veremiyorum, anlamlandıramıyorum.

Neden bu halim niye böyleyim derken sımsıkı sarılıyorum umutlarıma. Yeşerttiğim, gözüne baktığım hayallerim dikiliyor karşıma. Seni sarıp sarmalamak, en derinlerden alıp yanımda tutmak istiyorum. Bilmiyorum ki yapabilirmiyim. Gücüm var mı sana, sensizliğinle savaşa.

Karmakarışık ruhum, yağmurlar yağıyor üzerine, fırtınalar savuruyor yağan yağmur damlalarını. Öyle bir afet ki bilmem niye. Zarar ziyan kime. Alıp gidiyorum kendimi uzaklara, güneşin göründüğü yere.Yok fayda etmiyor o alev topu bile. Hala yağıyor yağmurlar üzerime.

Bir sebep yok sensizliğe, neden dinmiyor bu fırtına yüreğimde. Korkusu mu geleceğin? Sensizliği sindirememek mi yoksa yüreğime.

Uzanıp tutuvermek istiyorum seni, ellerini. Gözlerine bakarken içimi görmeni istiyorum. Kelimelerle anlatamam sana. Yüreğimde, onları sen görmelisin. Öyle güçlü öyle derin bakmalısın ki yüreğimde görmelisin sözlerimi. Bildiklerimi, kelimeleri unuttum. Yok dilimde bir hece. Yüreğimde hapisler onlar şimdi.Sen, yüreğimden çıkıp bedenine döndüğün gün ben kelimelerimi hapsettim. Ruhum ancak senin anahtarınla özgür kalacak. Şimdi uzağım, dağınığım, karmaşık, hapis olanım.

Açan çiçekler, doğan güneş, gül kokusu, çiğ tanesi uzak şimdi gözlerime. Ruhum hissediyor onları geçmişinde. Uzanıp tutmak istercesine savruluyor bedenim. Tutamıyorum, uzanamıyorum. Senin olduğun hiçbir ize dokunamıyorum. Yasak konmuş sanki yüreğime. Sen yasaksın. İzlerin yasak.

Neden bu karmaşa, neden bu fırtına. Esme rüzgar, yağma yağmur kanayan yüreğime. Sızlıyor derinlerde sensizliğimle sarsılan yüreğim. Yanımdasın ama sensizim. Düş mü, gerçek mi diye çırpınırken gözlerinin ışığı çarpıyor gözüme. Masumiyetin yıkıyor tüm kalelerimi. Yerle bir oluyorum. Gücüm, varlığım, bedenim senin karşında tuzla buz olup dökülüyor. Toplanamıyorum, savruluyor her bir zerrem bir köşeye. Geriye kalan sana olan hasretim ve en çok sensizliğim.