Masum ihanet!

Arkamı dönüp de kendime, sırtımdan vurdum
Bilmediğim dillerde, hiç duymadığım kelimeler dövdüm göğsüme
Dökülen derilerimi teyelledim, ayna kırığı boncuklarla,
sır'larını tırnaklarıma oje yaptım
Yürümeyi beceremeden koştum,
Konuşamadan daha, şarkılar söyledim
Kekelemeye durdu kirpiklerim
Gözlerimin dikişleri patladı
Tüm beyaz sözler, üzengimden devrilip karardı
Dereceyle girdiğim her okuldan, eksilerek çıktım
Lümpen bir ekolden sınıfta kaldım..
..
Soru işaretleri ıslatıp durdu içimi,
üçnokta'larla kurulandım..
Düşündüm sana en çok ne yakışırdı?
Ben senden gelen her ünlemde, ateşe yandım
Tansiyonumu fırlattıp attım..

- Ben misin?
- Sen miyim?
Hangi ayetle indin içime de..
Ne dinini kabul edebildim,
Ne peygamberim olabildin!

Arkamı arkama dönüp de kendimle yüzleştim..
"Sana ne yaptılar" diye sordu Attila İlhan..
"Aç kapıyı ne olur, dışarda kaldım"..dedim..