Karşıyaka!

Bir başkasın Karşıyakam, misafir perver insanlarınla,

İlk baharda, burcu burcu kokan turunçgillerinle. . .

Bir başkasın, ihmalden viran olsa da sokakların!

Senin, lezzeti emsalsiz, camız kaymağın var ya,

                         * * * *

Asırlardır, ihmale alışmışsın, itilmişsin kenara!

Politikacın, zenginin, bencillikler sergiler . . .

Bir gün, reyine, toprağına muhtaç olunursa,

Bir kez daha hatırlanırsın, Karşıyakam. . .

                         * * * *

Kırık lehçen tatlı dilin, gönüldendir, cömert elin,

Oban, yaylan, yoktur, pamuk kokar senin elin. . .

Sevginle açar gönlüm, Seyhan’la buluşur, döne döne!

Ovayı dolaşır bereketin, Aşığın, Akdeniz’le kucaklaşır.

Semahta, Turnalar döne döne, Haşr-u Cem ile helalleşir.