Kartondan kesilmiş çocuk

çıplaklığı;
 ezilmişliğinden, sahipsizliğinden.
 bütün kumaşları örtseniz,
 yine de ışık sızdırır,
 kapanmaz yaraları…

 renksiz kartondan kesilmiş,
 çocuk bedeni örselenmiş,
 karalanmış defalarca.
 yine de gözlerinde açan,
 yalnız açan çiçekleri,
 çalmayı becerememişler…

 buruşturup atıldıkça,
 yeniden dirilmeyi öğrenmiş
 utanırdınız;
 basit çıbanlarınızın,
 altını çizmekten
 anlayabilseydiniz,
 ıssızlığın ortasında,
 çaresizce şarkı söylemenin,
 ne demek olduğunu…

Özlem Özkaya