Kasaba sıkıntısı

Yozgat Blues

Yönetmen ve senaryo :Mahmut Fazıl Çoşkun

Oyuncular: Ercan Kesal, Ayça Damgacı, Tansu Biçer, İlker Sarıbacak

Yozgat Blues sıradan bir yerdeki sıradan yaşamları tasvir ediyor. Geçmişe takılı kalmış, yaşama sadece sahnede söylediği Fransızca şarkılarla söz geçirebilen Yavuz, varoşuna dönmemek için her fırsatı değerlendirmeye mecbur Neşe, çevre habitatına uymak için aş/eş kuralını sağlamakta kararlı Sabri, kasaba sıkıntısını kırsal kesim entelektüelliğiyle bastırmaya çalışan Kamil. Bu yılın ödül avcısı Yozgat Blues adında sakladığı ironiyi karakterlerinin ruhlarına yansıtıyor. Karakterlerinin sahiciliği öykünün en güçlü yönü. Blues ile uzaktan yakından ilgisi olmayan filmin tek eksiği de özgün müziğinin olmaması galiba.

İstanbul AVM’den Yozgat’ın Delila barına transfer olan Yavuz başlangıçta seslendirdiği Fransızca chansonlarla ilgi toplar. Vokalisti Neşe’de çevreden gördüğü ilgiyle kendisine yeni dostluklar kurar. Berber dükkanını açma hayalini gerçekleştirmesine az kalmış olan Sabri ve radyoda şiir/müzik programı yapan Kamil yeni dostlar olurlar. Fransızca şarkılar bir süre sonra çevreye fazla fransız kalınca Yavuz işi bırakmak zorunda kalır. Başka şarkılar söylemek gibi ne bir hazırlığı ne de niyeti vardır. Geriye dönmeyi de bir türlü içine sindiremez.

Tüm karakterlerin duygularını içine attığı bu kasaba yaşamında, tutunabilmenin  yolu pragmatik ve folklorik olma üzerinden geçmekte. Onca küçük yer sıkıntısının yaşandığı ülke topraklarında, Yozgat sıradanlığı ve özelliksizliğiyle simge bir mahalli temsil ediyor. Virane pasajları, özensiz mimarisi, tüm karakterleri çevreleyen ghettonun sınırlarını çiziyor.

Oyunculukların kusursuz olduğu film bilhassa Ercan Kesal’ın Yavuz karakterine getirdiği ince yorumla hatırlanacaktır. Peruğu, obsesif detaycılığı onun geçmişle kurduğu yıkılmaz bağın kanıtlarıdır. Tansu Biçer’in berber Sabri’deki minimalist performansı tiyatro kökenli oyunculara beyaz perde sınavlarında ders niteliğinde olmalı. Ayça Damgacı Neşe karakterinde sade ve inandırıcı. Kamil’de Nadir Sarıbacak her yerde rastlanabilecek kitsch entelektüel tiplere mükemmel bir gönderme yapıyor.

Joe Dassin’in unutulmaz şarkısı L’Eté İndien’in giriş bölümü, Fransızca şarkı repertuvarının temsilcisi olarak kitschliğin başka bir örneği olarak kulaklarda yer edyor. Bu yıl ki ulusal festivallerde en fazla ödül kazanan bu filmi görün.