Kasımpatı

Bir huzur istedik, çok mu?
Bölüştükçe, çoğalan,
Kardeşçe paylaşılan.
Çocuk gülüşü gibi masum;
Kırda koşturur gibi sevinçli…

Oysa mevsim girmiş sonbaharın koynuna,
Nakış, nakış açmış hüzünlü kasımpatılar
Hani tamda yaz bitimi derken;
Bir hazana inat renk, renk açtılar!

İlk gördüğünde gülümsetir kasımpatılar
Kasımpatının hayatı seni düşündürür
İşte o zaman anlarsın kasımpatının kaderini
Yeni umutların gölgesinde hüzünler kucak açar.

Kasımpatılar sonbahar da çok şeyi anlatır
Ömrün son dönemecince arkana bakarsın
Düşünürsün geçmişi tıpkı kasımpatı gibi
Göç vaktinin yavaş yavaş geleceğini anlarsın.

Yorgun Kalemim