Kategorilerin olağanüstü toplantısı

Davetsiz değil görünmez misafir olarak katıldım.

“Aşk ve ilişkiler” Kategorisi; şeffaf esvabının; uçları dantelli  eteklerini aheste aheste savurarak kürsüye çıktığında; kendinden oldukça emin dinamik futbol kategorisi haricinde tüm kategoriler sessizliğe büründü.

Siyahlara bürünmüş siyaset kategorisi; etrafı şöyle bir kolaçan ettikten sonra “özel günler” in yanağından bir kesme aldı.

“Özel günler” esasında, işlevini yitirmiş; ortalıkta hayalet gibi dolaşan   “siyasete” çok acıyordu; o yüzden, ona sadece gülümseyerek karşılık verdi.

Naftalin kokulu giysileriyle; “Anılar Kategorisi” salonda yerini aldığında sıfır beden cıvıl cıvıl  “Magazin”: Anılara sataşmadan edemedi. Belli ki canı paparazicilik oynamak istiyordu.

En arkalarda, eli yüzü morarmış, ayaklarındaki sargı bezleri kan lekeleriyle bezenmiş “Doğal Yaşam” kürsüyü adeta göz hapsine almıştı.

Aşk ve ilişkiler; konuşmasını noktaladığında;  salonu alkış yerine garip bir sessizlik kaplamıştı.  

Tüm kategoriler: Rengi atmış; omuzları düşmüş bir şekilde salonu terk ederlerken…

“Blog” Kategorisi: Bir yandan kürdanla dişlerini temizleyip diğer yandan…

“Kardeşim bu işten bi şey annadımsa “Deneme” olayım. Tüm bloggerler çekip gitmişler, paşa gönülleri bilir. Kuru kalabalıktan nefes alamaz olmuştu şu bizim teknik arıza uzmanları; tıkım azaldı, tıkım çoğaldı yakarışlarından gına gelmişti hepsine. Bloggerler giderlerse gitsinler.

Araştırmacı, tecrübeli, mektepli, onca eli kalem tutan yazarlarımız var. Bir gün denemeye, diğer gün siyasete, daha sonraki günlerde tüm kategorileri sırayla ele alırlar; ziyaret ederler bizleri boş bırakmazlar” Diyerek

 Kategorig kardeşlerini teselli etmeye çalışsa da…

“Len oğlum bana cidden sahip çıkan olur mu? Adım çıkmış dokuza inmez sekize “Blog” kim bana bu ismi lâyık gördü?

Hapı yuttuğumun resmidir; hiçbir mektepli yüzüme bakmaz benim; Allah rızası için geri gelin bloggerler geri gelin ya da beni de alın götürün!”

Blog kategorisinin hali bana fena dokundu.

Keşke elimden bir şey gelebilseydi, keşke görünmez olmasaydım.  Yedi sene sonra ilk kez bugün…

Esef ettim üzüldüm hallerine, halimize…

Alev Meisel

1 Mart 2014 Berlin