Katilimi öldürdüm

Boşu boşuna yaşayıp gitmek var dünyadan.
Kimilerinin acılarına kulak verirken, kimilerinin sevincine ortak olmak...
Bizi sevenleri üzerken, bizden nefret edenleri farkına varmadan göğe çıkarmak.
En acımasız duyguyu yaşayan da yaşatan da insan değil mi?
Dün, tüm gün boyu sokak aralarında dolanırken , her insanın bir dünyası, her birinin gözyaşları olduğunu getirdim aklıma.
Kayıp giden sevgilileri, elimizden kaçırdığımız umutları, ağlamayı, ağlayanları ve neden ağlıyor olduklarını hissetmeye çalıştım.
Beni götüren ayaklarım mıydı, akıp giden zamanın sonsuz boşluğunda.
Dolu dolu yaşamak varken neden öldürüyoruz zamanı
Kaybettiğimiz yürek atışlarını, katlettiğimiz dünyayı mısralarıma almak istedim kimi zaman.
Birileri varken, diğerinin olmamasını
Birileri olmadan ötekilerin de olamayacağını
İmkansızlıklardan, ihtimaller yaratmak geldi içimden.
Ölmüş duygularımı öldürenleri sildim.
İçimden vuranları yok ettim beynimden.
Beni öldürenleri ben de öldürdüm...