Keder kokan ıslak şiirler

Yazmak istemiyorum artık

Ne keder kokan ıslak şiirler

Ne de en az hayatım kadar anlaşılmaz

Ve bitmeyen kahrım gibi dümdüz yazılar

Neye temas etse kırılası parmaklarım,

Tırnaklarım sökülürcesine büyük bir acıyla

Temas ettiğimin kurumasını izlerim,

Gözlerim dolar, sağanak sağanak boşalır pınarım

Sileyim desem, bir gözbebeklerimi kurutmaz parmaklarım,

Mum alevi kadar ürkek bir fer

Ve sönmek arzusuyla yanıp tutuşan istekler,

Herkes üşür belki geceler ama ben bedenimi yakarım!

İsyanlar ve olmamışlık şiirlerimde yangınlar çıkarır

Keşke diye dilime yapışan lanet kelime

Sigarayı azmettirip ciğerimi karartır!

Ve gece çıldırtırcasına yirmi dokuz kurşunlu alfabeyi şakağıma dayatıp

Kusarcasına şarjörünü sineme boşaltır,

İki harf beni, tüm şairler yorulmaksızın seni anlatır.

Y.D