Kelebek ömründe biter zaman

Kelebek ömründe biter zaman,
Serçe yüreğinde yanar yüreklerimiz,
Bir karınca nimetinde,
Güneş yaslanır, göğün buğusuna,
Ağaçlar, suya hasret…
Bir dalında sallanırım ağacın,
Rüzgâr alıp götürür yarınlara;
Yarın ise düşlediğim hayata…
Yolculuğum nereye bilinmez!
Ben serçenin kanadında,
Ağacın dalında,
Bilinmez yolculuklara akıp giderken;
Payıma düşmüş bensiz yaşamda,
Ben olmadan, ‘ben’ ne yaşasın, bu hayat…
Karınca yorgun, serçe aciz bedeninden,
Gözyaşları iner, kelebeğin gözlerinden.