“Kale ismindi” umudun

Sevgi tuğlanı kardığında 

Harcında alın teri vardı 

Duvarlarını ördü umut 

Mert ustalar seni sardı 

..................... 

Tam yerinde sesi duydun 

Nehrin yatağına doldun 

Gözeleri renk renk oydun 

Kale ismiydi umudun 

............................... 

Damla nehre dönüşünce 

Tuğla sağlam duvar oldu 

Deli yürek neşesince 

An birikti asır doldu 

........................................ 

Kaç asır durdun ayakta 

Yüzünü yaladı yıllar 

Gülüp geçtin asırlara 

Zaman kulağında çınlar 

.......................................... 

Üstünde taşıdın ömrü 

Alnın yıldızlara dönük 

Elinde bir ayna sırrı 

Göğsündeki alev yanık 

......................................... 

İçinde aydınlık yollar 

Dışında masmavi deniz 

Merkezinde billur yürek 

Menzilin Hakk payı etmek 

......................................... 

Kucakladın atlıları 

Kapıları açtın güne 

Konuğun “ay”ın sevdası 

Örttün pencere geceye 

......................................... 

Zaman da rüzgar da şaşkın 

Seni seyretti çaresiz 

Burçlarıysan sonsuz aşkın 

Kale kalmak bahanesiz 

.......................................... 

Gözlerini ufka diktin 

Nehirleri hep özledin 

Fetihlere gülümsedin 

Kale ismindi umudun 

............................... 

Yegah Elif Mirzade