Kendi kendime günaydın!

Neden kimse selam vermiyor?Bir merhaba ya da iyi akşamlar demek bu kadar zor mu? Ağzımızdan bu iki kelimeyi söyleyecek kadar hepimiz yorgun muyuz? Yoksa işimize mi gelmiyor!

Sözüm meclisten dışarı tabi ki. Özel bir havayolu şirketinde kabin memuru olarak çalışıyorum ve günde yaklaşık 700 kişiye bu sadece karşılanan yolcu bir de bunun uğurlanması var, günün değişik saatlerine göre iyi akşamlar, günaydın ya da iyi günler gibi iyi dilek cümleleri kuruyorum. Bunların bazılarında kendi kendime konuşuyorum. Uçaga gelen kişi ben hoşgeldiniz günaydın dediğimde sanki ona çok kötü bir söz söylemişim gibi benim suratıma ters bir ifadeyle bakıp kabine dogru geçip gidiyor. Ben de orada öyle kendi kendime konuşan selamlaşan bir insan olarak kalıyorum. Bazen sinir oluyorum ve gelen insanın gözlerinin içine bakıyorum ve yüksek bir sesle GÜNAYDIN diyorum. Bu bazen işe yarıyor ve cevap alabiliyorum ama bazen gene aynı şekilde gene aynı yüz ifadesiyle karşılaştığım anlar da çoğunlukta. Tamam ben konuşmayıda geçtim en azından bir baş sallama ya da ne bileyim küçük bir gülümseme bile yeter insana. Ben ısrarla devam edeceğim. Benim hala umudum var. Kendi kendime konusuyor olsam da yüksek sesle GÜNAYDIN demeye devam edeceğim...

SEVGİLER...