Kendimi Var Etmeliyim

Kendini yargılamak, genellikle mükemmeliyetçilerde çok daha yoğunlaşır ve acı verici bir hale gelir. Ulaşılan başarı ile bir türlü tatmin olmayıp "çok daha iyisi olabilirdi" söylemleri, başarıların bile kutlanmasını engeller.

Her şeyi mükemmel yapmak isteyen tarafınız her zaman, küçük de olsa bir eksikliğe odaklanır ve hayatınızı maalesef cehenneme çevirebilir. Bu farkındalığa ulaşanlar da maalesef başlangıçta yeni bir kendini yargılama süreci daha oluştururlar. Bu defa da kendini yargılamalarına kızar ve kendilerini neden yargıladıklarını sorgulamaya başlayarak süreci yeniden başlatırlar.

- Ben kendimi neden bu kadar yargılıyorum?

Kendilerini yargılamalarını bile, yargılamaya başlarlar.

Sizce tüm bunların altında ne var?

Ben bunu içinizdeki çocuğun, sizden devamlı olarak dayak yemesine benzetiyorum. Tam da bu noktada durun. İçinizdeki çocuk olun, sadece bir an. O çocuk olduğunuzda sizi döven yetişkin halinize dönün ve şu soruyu sorun:

- Beni neden dövüyorsun?

Bekleyin sakın yetişkin halinize geri dönmeyin, ısrarla sebebini sorun, cevap alana kadar devam edin. İçinizdeki masum ama ara sıra hata yapan tarafınıza hata şansı tanımayan bu mükemmel yetişkin, onu döverken aslında kim oluyor?

Geçmişinizdeki kimi ya da kimleri temsil ediyor? Kim ya da kimler içinizdeki hata yapan ama aslında o haliyle mükemmel olan çocuğun tüm zevklerini ve eğlencelerini yaşamasına müsaade etmiyordu.