Kendimizce...

biz topraktık

karın tokluğumuza aş

gönül açlığımıza aşktık

kimi gün başaktık güneşin avuçlarında açan

kimi günde uzanabildiğimiz kadar berekettik kendimizce

suyduk biz

kendi içimize akan ılık bir nehir misali

akabildiğimiz kadar ırmak yeşili

coşabildiğimiz kadar deniz mavisiydik

bir içim su damlasıydık, hayattık kendimizce

ağaçtık

daldık uzanabildiğimiz baharlara

tutunabildiğimiz kadar yaprak

açabildiğimiz kadar çiçektik

derinliğimize kök içimize sürgündük kendimizce

alabildiğine gökyüzüydük

yükselebildiğimiz kadar bulut

yağabildiğimiz kadar sağanak

doğabildiğimiz yarınlar kadar da güneştik

kuşaktık her renkten göğe kendimizce

dolu dolu Anadolu’yduk

medeniyettik uzanabildiğimiz tüm coğrafyalarda

sarabildiğimiz kadar kucak

açabildiğimiz kadar yürektik

her ezgiden her dilden türküydük kendimizce

duaydık

hem kölesi hem efendisi olduğumuz bu aşkın kutsallığına

sona yeminli bir ilktik

sestik, nefestik ve ölüm kadar da gerçektik kendimizce…

ilhanaşıcıekimikibinonaltı