Kendinle konuşmak!

İnsanlar ihtiyarlar, kelebekler uçarlar gökyüzün de, rüzgarlarla dans ederler, bir yıldız kayar, o kayan yıldız kimi götürür bilmediğimiz yerlere?

- Şiir mi yazıyorum, birşeye benzemiyor. Benzedi mi? Hayır, yaz beyaz sayfalara beyaz kalmasın.

- Kalacak siyah gibi insanlar, dışları gibi içleri de siyah. Fikirleri siyah. Hiç mi bu insanlar medenileşmez.

- Dur bunu şiir haline getireyim, biraz daha düşüneyim, gecenin bu saatinda ilham mı gelirmiş be Allahın sersem kulu.

- Senin için Allah tan güzel ilhamlar dilerim. Yat dal uykuya, kimse duymadan, görürsün belki rüyanda o hayalini bile görmediğin sevgiliyi.

Teşekkürler, gelmez artık gitti ilham perilerim.

Umut herşeydir.

Umut hiçbirşeydir.

Umut çok tehlikeli bir girdaptır.

Belki de adına umut denen şeye inanmalısın.

Evet, umut olmazsa insanlar da, hayat denen girdaplarda boğulurdu.

Ya da umutsuzluğun girdabında bir seraba tutulursun.

Bazen girdaplarla boğuşursun, ya boğulmaktan kurtulursun ya da elveda bu hayata dersin.

Tıpkı aşkın anlamı gibi, bazen umut anlamsızlaşır ve ilk durakta inersin.

Aşkın anlamı, sevginin anlamı, herşey boş, şu anda bana, ihtiyarladık artık, onu gençlere bıraktık.

Oysa yol çok uzundur.Ve sen umuda yenilmişsindir.

O zaman umut senin için hiçbir şeydir.

Çok yol aldım, umudum kalmadı hayattan, yoruldum düşünmekten o bilinmez sevgiliyi beklemekten.

Oysa biliyorum ki o bir hayaldi benim için. Hayal olduğunu bilerek bekledim senelerdir. Bekleyeceğim son nefesimi verene kadar.

Evet bu da bir umut değil midir?

Hani umudun kalmamıştı hayattan. Bak hâlâ bekliyorsan umudun vardır demektir.

Umut olmasaydı, insanlar herşeye yenik düşerdi.

Kalmazdı hayattan bekledikleri ve o hayat anlamsızlaşır, yaşamını yitirirdi.

Ne hayatlar söndü, o umut dediğimiz, umuta bağlanmaktan, beklemekten.

Umudunuz yine de sönmesin.