Kimden başlayalım eğitmeye?

Merhabalar,

Bugün, yazılarını daima büyük bir zevk ve gülümseme ile takip ettiğim bir usta kalem yazmış. “Eğitim Şart” diyor. (kumadam 41) Aynen katılıyor ve daha ileri giderek bütün eğitmenlerinde zaman zaman YBS (yeterlilik Belirleme Sınavlarına )’ye sokulmalarını mecburi buluyorum.

Hocam;

Eğitmek, bilgi ister, yürek ister, emek ister, ideal ister, memleket sevdası ister…Daha onlarca sayabilirim. Kaç tane eğitici tanıyorsunuz ki bizim zamanımızdakiler gibi akşamdan konusuna göz atsın. Ders aralarında, gün sonunda vakit ayırıp anlamayanlara kısa özet geçsin. Dersi renkli kılmak için kendinden bazı yenilikler geliştirsin. Kaç tanesi anlatacağı konuları önceden hazırlasın süslesin.

Diyenler olacak ki “bu paraya bu kadar!” E yapmayın o zaman. Sizi zorla öğretmen yapmadılar ya. Benim öğretmenlerimin çay içecek bir lokalleri bile yoktu. Tebeşirlerini ya kendileri alırdı, ya da biz öğrenciler para toplar alırdık. Ama yürekliydiler, işlerine saygıları vardı. Çok para da almıyorlardı üstelik.

Şimdikiler se;

Dershanelerle anlaşmalılar, kitapçılarla anlaşmalılar. Çoğu komisyona bağlanmış. Veliler zaten bir başka âlem . Çocuğun hatırına diye gelsin hediyeler, altınlar. Demiyorum ki hepsi yapıyor. Ama % ye vurursak şaşarsınız çıkan orana. İlköğretim 2. sınıf çocuğu bile yan sınıfın öğretmeninden ders alıyor.Kaldı ki SBS diye bir şey çıktı, Dershaneler yaşadı.

Demek ki 40-50 sene önce okuyanlar hiçbir şey öğrenmemiş mi bu hesapta? Bence hala o zamanın ne öğrencilerinin ne de öğretmenlerinin eline kimse su dökemez.

Memleketimde esaslı bir EĞİTİM SEFERBERLİĞİ başlatsak biliyor musunuz ki ilk 3 sırayı kimler alır.

1- Öğretmenler

2- Polisler

3- Anne-babalar.

Daha nasıl anlatmalı halimizi.

Sevgiyle kalın