Kime göre bilemedim.

ilk gördüğümde hiçbir şey hissetmedim. Aklımın ucundan yürüyerek geçti sadece. Aklım onu görmedi bile ama bilinçaltım beni benden daha iyi tanıyormuş. Aşık oldum. Kim tanıdığı bir insana aşık olur ki? İnsanlar tanımadan aşık olurlar aslında olmadıkları kişilere yani. Dış görünüş etkilemez ama asıl mesele akımdır. Bir şey çeker fakat ne olduğunu sende bilemezsin. Git gide bilinçaltın kulağına fısıldamaya ve aklına, fikrine, kalbine girmeye başlar. Herşey çok güzel gider . Tanımanın verdiği coşku heyecan. Aşık olmak bi şifre çözmeye benzer. Çözersin, çözersin ve çözersin. Peki bittiğinde? artık karşındakini bulduğunda, tanıdığında, bildiğinde. İşte o zaman ne olup ne bittiğini anlamaya başlarsın. Görmeye başlarsın, ölçmeye tartmaya. Mutsuzluklar işte tam bu zamanda baş gösterir. Bu sefer kalbine direnmeye başlarsın. Yaptığın herşeyin karşılığını beklersin. Onu şekillendirdiğin kalıba sokmaya çalışırsın. İşler ters gider ve konuşulan yaşanılan herşey havada asılı kalır. Sonra sorarsın kendine. Hani bırakmayacaktı seni hiçbir zaman. Hani sen onun sonsuzuydun? Sözler, sözler, sözler...

Aşk insanlara göre değil. Aşkı en iyi yaşayan hayvanlar sanırım. Bilmiyorum ama bitince çok kolay bitiyor