Kime kızgınım

Kocam beni aldattı…

Öğrendiğimde, bunca yıllık güvenimin boşa çıkması değildi beni üzen..

Öteki kadının , tanıdığım, hatta kocamla benim tanıştırdığım bir kadın olması da değildi önemli olan.

kocama karşı öfkem yoktu neredeyse…Kadına da yoktu.

Ama çok kırgın ve kızgındım..

Kime mi?

Kendime…

Yaklaşık beş yıldır, yalnızlığa katlandığım için kızıyordum kendime. Geç saatlere kadar çalışan kocamın bana vakit ayırmaması nedeniyle daha 25 olan yaşımda aşktan vazgeçmiş olmama öfkeliydim.

Aptallığıma kızıyordum, kabullenişime, hayatın bu şekilde geçmesine razı oluşuma..

Gece yarılarına kadar, tv karşısında yapayalnız geçirdiğim saatlere kızıyordum.

Kavgalarımın sonunda, onun haklı çıkmasını sırf evliliğimiz zarar görmesin diye kabullenişimi kabul edemiyorum şimdi..

Kendilerini sevmek için çok uğraştığım ama onların sevdirmek için hiçbir çaba göstermediği ailesinin yanında geçen saatlerime üzülüyorum..

Katlandıklarımın arasında üniversite mezunu olan bana, ev hanımlığını gereği gibi yerine getiremediğim için yapılan hakaretlerin de olmasına ses çıkarmayışıma kızıyorum..

Çocuğumuzun tüm sorumluluğunu üstüme alarak, kuralları uygulayan taraf olmam sebebiyle, evladım tarafından, eğlenilen kişi olan babasından daha az sevilmeyi göze alışıma hatta razı oluşuma sinirleniyorum.

Sevgisizlikten ruhen ve bedenen hızla yaşlandığımı hissederken, bana kadınlığımı hatırlatan erkekleri hayatımdan çıkarışıma kızıyorum..

Kızgınlığım kendime…Hayatımı böylesine umarsız harcamama…