Kimse benim Kadınlar Günü'mü kutlamasın!

8 Mart Dünya Kadınlar Günü kutlandı...Yazılı ve görsel basında çok sık duyduk ve okuduk bu başlığı. Kim kutladı? Nasıl kutladı? Niye kutlanır ki kadınlar günü? Ben de bir kadınım, ve kutlama yapacak halim vaziyetim yok. En son kadınlar günüm kutlandığında iki çocuğumla (bir tanesi 4,5 yaşında diğeri 13 aylık kucağımda bebekti) sokakta kaldım. Evet sokakta kaldım. Annemleri ziyaret için haftasonu evden ayrıldım geri döndüğümde bütün eşyalarım eşim ve ailesi tarafından taşınmıştı. Böylece ben ve iki çocuğum sadece üzerimizdeki kıyafetlerle evsiz, yuvasız .ocaksız kaldık.Ben kadınım ve iki çocuklu bir anneyim. Canım çok yandı perdesiz pencerelere dışardan bakarken,canım çok yandı o pencerelere bakarken gözümün önünden geçen anılara. Çocuğumuz doğduğunda hastaneden o eve getirmiştim ve minicik kulağına EVİMİZE HOŞ GELDİN PRENSİM demiştim.

Kulaklarımda hala o evdeki cıvıltıları var. Ben kadınım ve anneyim; çok canım yanıyor. Çocuklarımın ilk giydiği kıyafetlerini, ilk tırnaklarını, ilk saçlarını el ve ayak izlerini,doğum resimlerini ve daha bir sürü özenle sakladığım en özel eşyalarını kaybettim. Ben ne yapayım, koltuk takımını,yemek masasını, elbise dolabını...Ben anılarımı kaybettim ondan acıyor canım! Ve yine aynı kadınlar günü sonrasında sokak ortasında bayılıncaya kadar dayak yedim.Tekmeler, yumruklar, saç larımdan tutup sürüklemeler...Neden mi? Çocuklarımı vermiycem dedim diye. O zamanda canım acıdı ama inanın bana ilki kadar değil. Benim kocam da zamanında centilmen bir erkekti, kadınlar günümü uyanır uyanmaz öperek kutlardı. Kimse kimsenin kadınlar gününü kutlamasın, sadece insana saygıyı öğrensinler. Neymiş efendim kadınlar gününü kutlamak için kadınlara karanfil dağıtılmış. Bu mu yani saygı? Bu mu kutlama? Hergün memleketimin bir tarafında bir kadın sırf kadın olarak doğdu diye sözde töre diye adlandırılan cinayetlere kurban giderken, hala küçücük kız çocukları para karşılığında okuldan alınıp satılırken, hala dul kadınlara yan gözle bakılırken, hala analar dayaktan morarmış gözlerini 'pencereye çarptım' yalanını atarken, kimse kadınlar gününü kutlamasın. Samimiyetsizlik kokan kutlamalara karnımız tok, artık doyduk.