Kimse Fakir Değil!..

Daha dün sohbet etmiştik Ahmed' le;

Ne yapacağız bilmiyorum!..>> dedi of ' luyarak.

> der demez;

> dedi, iç geçirerek.

O anda yüzü bir tuhaflaştı Ahmet Kardeşimiz' in. Teselli olsun diye;

>dedim.

Ahmet Bey;

<âbi kurban="" bayramı'ndan="" 5="" gün="" evvel="" bizim="" amcaoğlu'nu="" aradım="" defalarca="" telefonuma="" cevap="" veremedi...="">> didi.

>dedim.

>dedi, sinirli sinirli. Anladım, bu Bayram arefesi' nde iş yapamamaktan morali epey bozulmuştu Ahmet Bey'in. Devam ederek;

> dedi, üzüntülü bir şekilde.

>deyince;

<öyle de="" âbi,="" bir="" sürü="" luzumsuz="" insan="" var.="" biz,="" kimse'nin="" karısına-kızına="" yan="" gözle="" bakmayız!..kimseye="" bir="" kötülüğümüz="" olmaz!..kimsenin="" malında,="" mülkünde="" gözümüz="" yok="" çok="" şükür.="" mümkün="" olduğu="" kadar="" da,="" hep="" düzgün="" yaşamaya="" çalışıyoruz.="" fakat="" bakıyorum="" allah="" öylelerine,="" verdikçe="" veriyor-verdikçe="" veriyor="" arkadaş!..="">> dedi, sinirleri biraz daha gerilmişçesine.

Ahmed Bey Kardeşimizi, hiç böyle görmemiştim. Ne olursa olsun hep şükr'ederdi. Belli ki bugün, O'nun için farklı bir gün'dü. Benim de işim vardı, dükkânda da kimse yoktu, ama olsun. İçimden, ''Belli ki Ahmed Kardeş'imizin tesllîye ihtiyâcı var gâlibâ?'' diye düşünerek, biraz oyalandım.

Ahmed Bey Kardeşim'e;

> derken, hiç sesini çıkartmıyor, cim cim gözümün içine bakarak dinliyordu Ahmet Bey. Ben de devamla;

> dedi heyecanla.

> dedikten sonra, kafamı Ahmet Bey'e çevirdiğimde, gözlerinden süzülen yaşları siliyordu. Hüzünlenmişti...

Mahcup ve üzgün;

> dedi büyük bir içtenlikle. İşim vardı kalkmak zorundaydım;

>

Kucaklaştık, ayrıldık Ahmet Bey'le...

Ondan sonra sık sık uğradı, görüştük, Ahmet Bey hep rahattı ondan sonra...

Sağlık ve Muhabbetle...

Bektaş Azizoğlu
08.07.2008, salı
Üsküdar-İSTANBUL