Kıral

Bir efsaneydi onunla birlikte olmak. Az önce bahsettim ya çok güzeldi havası, suyu, taşı ve toprağı.

Kendim gibi görmekten sıkılmıştım çoğu zaman ve sen zamanın çoğu yokoluyordun, yokoluyordum çünkü kendim gibi görüyordum. Amacınıda pek anlamış değilim be güzel canlı, paçalarına takılan kirpikleri toplamaya çalışırken diğer canlılar, o canlıların omuz kemilerine basıp uzanıyordun kaynağa. Onları hep kaynaksız bıraktın ve uçtun gittin çoğunun aklından. Sen bir kolonyasın belkide yada amacın kısa zamanda uçucu olmak.
Hep, bir tebessüm silinmesine sebeb olmadın diye herkes sana tebessüm etti. Sadece yüzüne gerdirseydin maskenide vücudunun diğer kesimleriyle alakalı olanlar anlasalardı gerçek teni.
Deldirmeseydin cebini de, delik yerden hava alan cep şişkin görünmeseydi.
Sana farklı bir ifade vererek gül deseler apışıp kalırdın, çünkü maske plastik ve kolay kolay eğilip büğülmüyor, tıpkı sen gibi...

Tatlı bakıyordun, tatlı dokunuyordun. Herkes okuyordu el, ayak, göz, burun hareketlerini. Bir lokomotif oluyordun, camı insan resimleri ile kaplı içi boş trene. Bir umut oluyordun, herkesleri 1'e inandırıyordun daha yarıma ulaşammışken. Bir umut kokuyordun, herkes bekliyordu güzel şeyleri yaşamayı ve yaşatmayı.
Yüzüne gülüyordun hayatın, her taşı, her suyu, her toprağı ve her saniyesi oluyordun çevrendekilerin. Bir hikaye yaşatıyordun ve kimse bundan şikayetçi değildi, sevenlerin hikayenin ilk basım olduğunu farzederek kendini önemli bir şahsiyet olarak görüyordu.Bunu başarıyordun, sen herkese mükkemmel bir insansın, hayatı paylaşmak, sevmek, acımak ve birlikte üzülmek senin hayat kuralın.

Bir efsaneydi onunla birlikte olmak. Az önce bahsettim ya çok güzeldi havası, suyu, taşı ve toprağı.

Kendim gibi görmekten sıkılmıştım çoğu zaman ve ...