Kırık bir hikayenin imla hatası

Hayat devam ediyor, öyle mi... PEKİ.

Bu şehirde bu gece sokak adları yok, sokaklarda ki hanelerin adresi yok. Adresi olmayan o yere giden ne çok. Bu şehirde bu gece ışık yok. Güneşini yitiren gecenin yıldızları yok. Yıldızları olmayan bir gecede, şehirde, insanım ve karnım tok...

Hayat devam ediyor, öyle mi... PEKİ.

Kalabalık hiç olmadığı kadar ve yalnızlık, yalın ayak, çırılçıplak. Ne kadar çok ses, cümle anlamını anlayamadığın tekrarlar; cümle alemin dilinde, aynı nakaratlar. Her ses anlaşılmaz bir uğultu, komşu duvarından hanene süzülen bir fısıltı. Her ses metrelerce uzak ve her ses kulağının dibinde çığlık... Her ses, gözyaşı. Her ses kanayan açık yara, midede bulantı, zekada şuur kaybı, akılda; kırık bir hikayenin imla hatası...

HAYAT DEVAM EDİYOR... PEKİ...

Dokunduğun yüzün çürüyeceğini düşünmek, düşünmek melek kanatlarını ve düşünmek Tanrıyı. Cehennem dediğin ayrıntı eşiğin öbür tarafımı, eşiğime sokak köpekleri çişlerini yaptı... Bu koku tahammül edilemez bir dokunuş, bu dokunuş yapışkan batak bir sıvı, sıvı gözlerimden süzülen tuz oranı ve senin gözlerin ne kadar yaşlı.

Gözlerin kaç hayat yaşadı...