Kırık düşler

Hani insan bir zırh yapar ya kendine. Hani birde maske takar ya yüzüne. Hani güvenmez ya hiç kimseye. Hani çıkarıp koymaz ya yüreğini kimsenin ellerine… İşte o zaman kırık düşler sarmıştır ruhumuzu… Ve çılgın bir sarmaşık gibi hızlıca büyür…

Gülümsedi… Ve çıkartıp koydu yüreğini onun ellerine… Kırık düşlerinin tamirini yapar diye düşündü… Belki en güzelini yaşardı ya da en koyusuna atardı yalnızlıkların. Bilemezdi ki şimdiden, gelen fırtınanın şiddetini ve neler getireceğini… Sahi yaz günü fırtına çıkar mı?

Hafif bir rüzgârla başlar şiddetli fırtınalar… Önce savurur saçlarını ve güzel bir esinti havası yaratır ruhunda… Oysa yıkımları fazla olacak bir olayın ön çalışması gibidir hissettirdikleri… Durum hep böyle kalsın ve her şey yolunda gitsin ister… Sarmaşıklar balkona dolansın, yanına kırmızı sardunyalar sıralansın ve onlara pembeli beyazlı petunyalar eşlik etsin ister… Oysa hem ruhun hem de yüreğin kırık düşleridir yaşananlar… Ne sarmaşık kalır geride ne de sıralanmış çiçekler….

Yaz günü tüm yakıcılığıyla gösterirken yüzünü güneş, bir fırtına çıkıyor… Kumları havalandırıyor… Bir de kırık düşleri uyandırıyor. Sahi yaz günü fırtına çıkar mı? Ya da alıp götürür mü beraberinde kırık düşleri?


Fotoğraf : Tarık Aytaç Gürbüz

Not : Fırtınaların kırık düşleri götürüp, yeni filizler vermesi dileğiyle...