Kırmızı Sardunyalar

Sana ait o kadar çok şey var ki şu ara kafamda ..
Elim hiç bir şeye gitmiyor..

yaptıklarımdan, gördüklerimden,

yaşadıklarımdan hiç bir tat almıyorum.

Hep ayrılık şarkıları dinliyor, hep özlem dolu şiirler okuyorum.
Küçük de olsa senden kırıntılar arıyorum okuduklarımda, dinlediklerimde ve gördüklerimde

İzlegim filmlerdeki karakterleri bile sen yapıyorum..

Hiç iyi degilim... biliyorum,
Biliyorum ama, elimde degil yapmamam gereken şeyleri yapıyorum..

Zaman, o zaman degil artık.
O zamanlar çok eskide kaldı biliyorum..

Birlikte diktiğimiz küçüklü, büyüklü saksılardaki sardunyaları hala suluyorum.

Sardunya yapraklarının kokusunu çok severdin.
Eline bulaşan sardunya kokularını hala seviyorum.

Ben sana ait ne varsa seviyorum..


Kapına en son gelişin hala hatırımda..
O gelişin var ya,
çöreklendi oturdu yüregime..
O geliş.. başka bir gelişti..
O geliş.. bir veda sahnesiydi..
Gidip de gelmemelerin gelişiydi.. aglasam çıglıklarımı savursam duyacak mıydın?..
Gitme kal'' desem kalacak mıydın?..

İşte o gün;


Sen giderken..

beyaz bir örtü vardı sardunyaların üzerinde
Senin gülüşlerin kadar saf, masum ve ard niyetsiz bir çerçeveye saklanmıştın.
Biliyorum ardına bakmadan giderken bile, oradaydın..
Ben de oradaydım. ve o an benim göremediğim başkaları da oradaydı.
Ama baktım neden sonra .. çok sonra yoktun.. hiç olmamış gibi yok oldun.

Bu aralar hiç iyi degilim biliyorum,
Çünkü bu aralar hep aklımdasın..
Başka şeyler yapıyorum.. mesela artık tohumlar ekmiyorum.
Hiç bir emek harcamıyorum hiç birşey için..

nasıl olsa sevdiğin, sakındıgın, herşey yok oluyor.

Bıraktım artık çocuk düşlerimi, büyümek istiyorum.