Kıskançlık

Kıskançlık insanı çileden çıkarır. Çileden çıkan bu insanda karşısındakileri çıldırtır.

Bence bu duygu kompleksli, yapacağı bir şey olmadığına inanan insanın sıkça hissettiği bir duygudur. Bu duygularla boğuşurken kendinizi epey bir aşağı noktada farz ediyorsunuzdur ki yukarıda olduğunu zannettiğiniz kişileri olayları veya her ne ise kıskandığınız ona karşı gardınızı alırsınız. Bunlar genel kıskançlıklar için geçerli açıklamalar.

Ama aşkta kıskançlık farklı bir şey… O tür kıskançlığın bir mantığı yok. Genel yakıştırmalar yapamazsınız. Hayvanlar bile eşini kıskanırmış.

kıskanç olarak, dört kez acı çekerim:
kıskanç olduğum için,
kıskançlığımdan dolayı kendimi suçladığım için,
kıskançlığımın ötekini incitmesinden korktuğum için,
bir bayağılığın beni tutsak etmesine boyun eğdiğim için: dışarıda bırakıldığım, saldırgan olduğum, deli olduğum ve sıradan olduğum için acı çekerim.

Barthes

İyi hoş güzel de fazlası niye olur ? O nokta da sanıyorum psikolojik sapkınlıklar ortaya çıkıyor. Onlara Allah kolaylık versin deyip işi uzmanlarına bırakalım.

Benim eşim beni hiç kıskanmaz. Ya da belli etmez.

Eşini kıskanmamak suç mudur? İlle de kıskanmak mı gerekiyor? Evet biraz kıskanmalı insan ya da kıskanıldığını hissetmeli. Hiç kıskanılmadığınızı hissederseniz o zaman da kıskanılmaya değer hiçbir vasfınız olmadığını düşünmeye başlarsınız. Hatta kıskandırmak için abuk sabuk hareketlere bile başvurabilirsiniz.

İşte böyle garip yaratıklarız. Hiçbir şekilde mutlu olmayız. Kıskansan dert kıskanmasan ayrı dert. Ancak hayatta kararında yapılmayan her şey yıpratıcı ve yok edici öyle değil mi?