Kıyısından

Kaç kere gömüldü çocuk oyunlarına yüzüm
Döndüm baktım kimse yok…

Kime sorsam kekre diyor
Göğsüne büze büze karanlığı…

Kalkın hele ben geldim
Asklepion'lu ayaklarım ölüm yok
Çok Bayram'lar
Çok Kandil'ler geçirdim
Güleyim bari
Az kaldı
Kıyısındayım
Şafağın…


Annem tarhana yapardı
Kar yağardı ince ince
İnce ince kar sesi dolardı kulaklarıma
Sobada yağlı kömür
Vay anam
Bir kap çorba da içerdim
Sıcak düşlerimi…

Hiç bir zaman aynı açlıkla
Çalmadım bir daha öyle, kaşığı çorbaya
Hiç bir tarhananın tuzu
Yerinde olmadı annemin yaptığı kadar
Ve yoktu kömürlerin yağı
Karın üstüne sürmek için…

Ondan kaldım karanlıkta
Bin yıl açıkta kalmış gibi üşür sağ yanım…

Kendi pençesinden kanırtır kendini hayat
Eski bir Güneş akar Mavi yaradan Yeşile
Anneleri yoktur diye dağların
Hep yağmur yağdırır bulutlar üzerine…

Nereye baksam
Nehir'di sanki
Nereye baksam
Delta…