Kızına göre bir anne

Hani bazı anneler vardır. Çocuklarıyla onlar gibi konuşmaya çalışırlar, başarılı olduklarını düşünürler ama farkında olmadan annelik duygularını da belli edip çocuklarına o konu hakkında çok fazla soru sorarlar
İşte ben böyle bir annenin kızıyım. Hayatımdan şikayetçi değilim, ama bazı konularda gerçekten çok soru soruyor. Bende haliyle “Çok Üstüme Geliyorsun” tarzı cümleler kuruyorum, ama düşününce anne sonuçta elbette merak edecek. Ben belki büyüyorum, çocukluktan kurtuluyorum ama bir şey değişmiyor ki… Sonuçta o halen benim annem, merak etmesi normal.
Başıma bir şey gelmesinden korkuyor, canım annem benim. En gerçek ve en yakın dostum o benim. Arada sinirlendirse de yine de canımdan öte o. Yaşadıklarımı, sevdiklerimi, sevgililerimi bazen bana sormadan öğreniyor, özel hayatıma müdahele ediyor ama bence beni düşündüğü için yapıyor bunları. Sonuçta canından bir parçayım ve bana bir şey olursa ona daha fazla şey olacak. Bunu bildiği yapıyor bunları ama yinede bakarken haber verse çok güzel olur yani.
Hayat onunla var. Onsuz olamazdı zaten. O bana kanının, canının bir parçasını verdi. Yine de biraz fazla üstüme geliyor. Bir gün onu bu yüzden kıracağımdan korkuyorum. Dilerim ki kimse annesini, babasını, abisini, kardeşini kısacası sevdiklerini bu yüzden kırmaz; çünkü bu yüzden kırarsa bence tamir etmesi çok da kolay olmaz…