Özgüvensiz insan

Kendine güveni olmayan insanın kendine yararıda olmaz. İnsan özgüvenle varolur bence, yani hamur için un neyse insan içinde özgüven odur. Özgüvensiz insan hayata küser, aslında içine kapanır. Konuşur, gülüşür ama sadece dostlarıyla. Aslında onun için bir dostları bir de ailesi vardır. Yabancılara çoğunlukla yer yoktur; ama birini sevdikleri anda çoğunlukla iyice içlerine kapansalar da bazen onunla konuşmak için güven depolamaya çalışır ki bu yine dostlarının desteğiyle olur. Mesela dostları onun moral depolamasına yardımcı olur veya onu güldürüp onla gülerler. Anlaşıldığı üzere dostlar bu konuda da hep yanındadır. Dost dediğimiz zaten hani kara günde belli olan, mantığa uyan konuların yegane yardımcımız ve destekçimiz değil midir aslında? Kısaca özgüvensiz insan asosyaldir ve yardımcı olanı yoksa asosyal kalmaya da mahkumdur. Siz siz olun bu kişilere yardım etmeyi ihmal etmeyin. Sonuçta onlarda insan ve her insan gün gelir yardım edilmeye muhtaç olur.