Köpekler havlarken bahar gelir

Şair çöpçüdür

Ayırırdım

Karıştırır ne varsa

Nice çığrışır yankılarım

Ayağımda,  kolumda diken

Sen varken

Şaşkın

Niye gülümser aya

Kendinden geçmektedir yalnızlık   

Kendinden geçmektedir ayrılık

Kendinden geçmektedir ayrık

 Evreka!

   Ötekileştirenlerden

Birkaçını deşifre edeceğim…

( kim bilir güvercindeki kin’in rengini )

Bir şeytan!

Fetret be dolduruşa getiren

Acının özgünlüğünden   

Bilmez miyim?

  Kaç yaş daha aldatır bizi

Sonum son

Bu nehir kadehteki şarap

Bizim değil mi?

Yılları içeriz bir solukta 

Onca ölü arkasından

Kanat çırpar beyaz kelebek

Bir ahenk bir ezgi ile

Düşerim peşlerine   

Isıran, ısıramayan

Tasmalı köpekler “havv… hav “ havlarken

Koşarım gökyüzündekine

Böylesi yüce yakınlık

 İyidir derim

Tanrım!

Herkes kendi yolunda

Zincirsiz yürüsün  

Şiir çiçeği burnunda bir gelin

Şiir bu evin maviş çocuğu

Şiir alaz gerçekliğim

Sen şimdi her yerde ben’i arıyorsun

Gökdelenlerin dili ne

Ormanın en derinlerinde yanan yeşil ağacım…

Canını dişine takmış- çöl-

El değmemiş günahım da var

Toprak yenilerim…

Yağmuru bekler

Sevgili

 Saksılarım

Kapılar bir kızıl

Hep açılır

Sana yolum

Sözüm olsun

 Bir hoş

 Yavrum…

Ah! Firavunfareleri  

Her yanımızda

Ne bağrış

“ Bayram gelir

B a h a r l a “

Yine aşka düşer insan ….

Nil