Kör kız

Uyuyor kız, korkularla ve mutsuzluklarla

Uyandığında yok olacak sanıyor

Umutla, ışıkla uyanacak.

Sabah oldu, uyan artık

Aç gözlerini, aydınlığa bak.

Kız uyandı; ama açamıyor gözlerini

Zorladıkça, göz kapaklarında

Kurşun bir maske sanki.

Korktu kız

Ayağa kalkmak istedi

Beynindeki iblisi hissederek

Kaçmak istedi...

Başı dönüyordu, tutunacak bir el yok

Duvarlar, duvarlar

Tutmaya çalıştıkça uzaklaştılar

Alay ederek kızdan

Kapıya gitmek istedi

Sağ gözü aralandı biraz

Kendi kolunu gördü

Duvarlar uzak, yakalamak istedi

Kolu da uzak

Başı dönüyor ve iblisin beynindeki basıncını

Acıyla hissediyordu.

Anladı ki, kaçamaz...

Yalnızdı ve kapıyı buldu.

Demir kapı üstünde kilitler vardı

Çevirdi anahtarı

Ah bir açabilse kapıyı

Açmaya çalıştıkça kilitlendi kapı

Duvarlar uzak, kolu uzak,

Kapı açılmıyor!

Yalnız bir başına

Kör olmuştu artık

Tutunacak bir kol ve duvar yok.

Beynindeki iblis büyüdükçe

Gözleri kör olmuştu.

Başı dönerek seslenmek istedi

Sesi çıkmadı.

İblis beynini ele geçirmiş

Kurtuluşu olmayan kör kız...

Kapılar kilitli, yalnız

Gülümseyen maskesini taktı

Gören bir kızı oynamaya karar verdi.

Kör olduğunu unutarak,

Görüyormuş gibi davrandı.

Kör kız oralarda, yalnız.

Hepimiz görüyor zannediyoruz

Kör olduğunu unutarak

Gülümsüyor pencereden

Kör olsa da, yaş akıyor gözünden

Kimse görmeden akıtıyor

Yine gülümsüyor pencereden...