Korkağım ben...

"Ben cesareti haram kederlere gizlenen bir korkağım..." diyordu. Onunla her buluşmamızda korkudan bacakları titrer de ben görmezmişim! Son konuşmamız olmasaydı kim bilir bu hep böyle devam ederdi. Cüssesine bakıldığında koca dağları aşıpta "offf.." demeyecek heybetteydi. Her adımı bir bir balyoz darbesi şiddetinde inerdi yere. Bakışları tıpkı gök gürlemesinden sonra ışıldayan yıldırım gibiydi. Aslında o ; savaş sonrası nara atıp meydandan çıkan bir asker gibiydi bakıldığında!!!

Tabi son konuşmamız olmasaydı..

+ Bak sen, ne bu yılgınlık?

- Ben bir korkağım.

+ Hııı...

- Evet, doğru duydun. Ben bir korkağım.

+ Hıı hııı, ben bir korkağım. Hem de ne korkak, anlatsam ağız dolusu gülersin.

- Ben cesareti haram kederlere gizlenen bir korkağım...

+ Anlaşılan korku sandığımdan daha koca bir korku. Ben de bendeki korku kocaman diyordum!

- Dünyaya  geldiğimde çok kormuşum, Çok korkak demiştir beni doğurtan ebe!!!

+ Sanmam, ebenin eline doğan her bebek korkudanımdır bilinmez figan ile ağlar.

- Küçükken Babamdan korkardım...

+  Döver miydi ?

- Hayır, Kaş çatışından irkilir, şimşek şimşek bakışlarından ürkerdim.

+ Evhammış sendeki korku.

- Bilemem ama ben hep korktum babamdan.

+ Eee..

- Sonra mı?

+ Evet, sonrası..

- Sonrası, askerlik ve komutanlardan az mı korktum.

+ Yani, korkmayan yoktur, askere gidipte...

- Asker dönüşü, babamı kaybetmiştim.

+ Tabi ölümle birlikte korkuda bitti demi?

- Hayır. Dedim ya; Ben cesareti haram kederlere gizlenen bir korkağım...  Diye.

+ Sonra kimden korktun ki?

- Abimden, her sözü bir ok gibi saplanırdı yüreğime. Sebepli sebepsiz haykırırdı yüzüme kifayetsiz. Ürkerdim de kederimden susup tünerdim sessiz yüreğimin sırça köşküne..

+ Dinlemekten başka kelime bırakmadın bana.

- Evlendim, evimin beyi olacaktım, hükmün hüküm olacaktı. Ne gezer, hanımdan korktum. Bakışından, kaş çatışından...

+ Hanımından korkmayan cehennemliktir derler...

- Çocuğumuz olursa geçer bu korku, Veririz tüm enerjimiz çocuklarımıza. Kalmaz korku morku.

+  Eee...

-  Oldu peşi sıra çocuklar, Büyüdükçe korkularım artt. Tüm çocuklarımdan korkmaya başladım.

+ Hani çocuklar babalarından korkardı?

- Dedim ya;Ben cesareti haram kederlere gizlenen bir korkağım... diye.

+ Anladım, hemde çok iyi anladım ki; bende bir korkağım...

     Öyle ya hangimiz korkak değiliz ki; tıpkı dün gibi, tıpkı bu gün gibi. Korkmamız için o kadar çok neden var;  Anne, Baba, Kardeş, Eş, Evlat... İktidar,  Polis, Asker, Yargı...

Hasan Dede

04.08.2013