Korkulu bir Asansör Öyküsü (2.Bölüm)

Genç kadın kucağında minik kızı asansörün buz gibi zemininde, karanlıkta oturuken yavrusuna iyice sarıldı. Cep telefonun şarjının bitme korkusundan ışığını fazla açamıyor, arada küçük kız çok mızladıkça ortalığı bir aydınlatıp söndürüyordu.

Bu arada aklına saate bakmak geldi. Saate bakınca gözlerine inanamadı. Daha 15 dakika geçmişti asansöre bineli. Zamanın zor anlarda ne kadar yavaş geçtiğini okumuştu bir yerlerde. Oysa ki zaman aynı zamandı. Hoş, eğlenceli bir ortamda saatler geçer farketmezdiniz, sıkıntılı bir durumda ise dakikalar geçmek bilmezdi.

Ya elektrik kesintisi geçen yıllarda olduğu gibi iki saat sürerse ne yapardı bu asansörün içinde. Küçük kız daha şimdiden susadım diye ağlamaya başlamıştı. Yanında su veya harhangi bir içecek yoktu genç kadının. Bu işin bir de tuvalet yönü vardı. Daha yeni yeni tuvalet alışkanlığı edinen küçük kız ya tuvaletim geldi derse ne yapacaktı. Çocuğun tuvaleti gelirse,hele büyük tuvaleti gelirse. Bu faciayı düşünmek bile istemiyordu.

Su diye ağlayan yavrucak bir süre sonra uyuklamaya başladı kucağında. Bu çok iyi bir işaretti. Hiç değilse çocuk azap çekmekten kurtulmuş olacaktı. Bu olayın kötü tarafı ise sesini duyurmak için herhangi bir teşebüste bulunamayacaktı kızı uyanır korkusu ile. Zaten çocuğu korkuturum diye bağırıp, seslenememişti dışarıya.

Asırlar gibi gelen bir zaman sonra dışardan bir ses duydu. Kapıcının sesi idi bu. Geri dönmüş ve onu kurtarmaya gelmişti galiba. Dikkatle dışarıyıdinledi. Kapıcı yanlız değildi. Yanında başkaları da vardı. Kapıcı bağırıyordu. Sizi kurtaracağız, Ben yukarı çıkıp asansörü bir kapıya kadar çekeceğim ve kapıyı açıp sizi kurtaracağız. Diyordu. Bir oh çekti. Bu sefer içini başka bir korku kapladı. Ya kapıcı asansörü çekerken veya kapıyı açtığında aniden elektrik gelirse. Bu durumda olacak bir kaza ihtimali onu birden ter içinde bıraktı. Kapıcının asansörü çekmeden önce şalteri kapatması için dua etmeye başladı.

Uzun bir bekleyişten sonra asansörün yavaşça hareket ettiğini hissettti. Demekki kapıcı yukardan asansörü çekiyordu. Asansör çekildi, çekildi, ta ki bir daire kapısına gelene kadar. Daire kapısı açıldığında elinde fenerle kapıcıyı gördü önce, arkasında da eşini. Korkulu gözlerle insanlar ona bakıyordu.

Önce kucağında uyuyan küçük kızı uzattı babasına. O anda kızın altının sırılsıklam olduğunu farketti. Yavrucak altına etmişti sonunda. Eşi küçük kızı bir komşusuna verdikten sonra ona uzatmıştı elini çıkması için. Yukarı çıktığında önce eşine sarıldı ve ağlamaya  başladı. Çok uzun ve zor bir olay geçirmişti. Kendi evinin kapısında  geçirdiği bu olay bir savaş alanında geçireceği bir olay kadar onu yıpratmış ve yormuştu.

Genç kadın eşi ve küçük kızı ile evine girip kapısını kapatınca yaşamında bugünkü kadar zor bir gün geçirmediğini, bugünkü kadar sınanmadığını düşündü. Asansörde kapalı kaldığı bir saatlik bir zaman diliminde uzun yıllar azap çekmiş gibi idi. Çocuğunun üstünü değiştirdi, yatağına yatırdı. Artık çayını içebilirdi.

Yukarda kurguladığım öykü son günlerde hepimizin başına gelebilecek veya gelmiş olan bir vakadır. Ben bu öykümü son günlerde büyük şehirlerde zamanlı zamansız kesilen elektrik kesintilerinden ilham alarak yazdım. Bu öyküdeki olaya benzer veya daha zor olaylar yaşamak istemiyorsak yetkililerden elektrk kesintilerinin hiç değilse planlı yapılmasını rica edelim. Elektrk hiç kesilmese, rasyonel kullanılsa, bu zorlukları yaşamasak daha iyi. Ama bu kadar hatalı yapılaşma varken, mevcut kapasiteye haddinden fazla yüklenilirken bu rasyonel kullanımı düşünmek hayal olur....