Korkuyorum

Göçebe ruhum benim,

Kalmak, yerleşmek isteyen ama tutunduğu dalların inceliğindenmidir nedir anlayamadığım bir sebepten göçebe ruhum benim..

İçim kıpır kıpır kuş misali,

Kuş kadar canım benim,

İncitmezler dediğim her zaman diliminden kötü anılar bırakan dilimlerimle başbaşayım ben, bir başıma, bir tek bavulumla...

Herşeyim değilsin, ol da istemedim.. gözlerine bakmak yeterliydi aslında ben gözlerime yakışan gözler ararken sen ruhunu bukadar çabuk nasıl temize çekebildin anlamış değilim... çabuk anlarım aslında bilirsin ama sende kalakaldım, ben sende kaldım.. toparlandım fakat adımlarımı minicik atarken dön gel demeni hayal ettim..

Hayallerim uçarıdır, anlatırken sesimde coşkulu.. ben sen beni böyle sevdin sandım. Yanılgılarımı toparlayıp kücücük popomla oturdum üstüne, ağlamakla ağlamamak arasında geçiriyorum şimdi zamanı..

Zaman dedikçe, seni unuttur mu yoksa? Herkesler öyle diyor, diyorlarda ben aşık olmadıklarını düşünüyorum ve beni teselli etmelerinden bile çekinir oldum. Unutmakla zaman aynı cümle içinde geçince biraz daha acıyor kuş kadar yüreğim..

Arkana bakmayacağını hiç düşünmüyorum ve hala hayal kurarak uyumaya çalışıyorum.. uyanmak istemiyorum, anlıyacağın zaman geçmesin ve unutturmasın seni bana... korkuyorum...