Koş

Ne diyordu bu kadın, bu hatip
anladı ki sözlerin sahibi Halide Edip.
Kahvede oturan iri yarı Abbas, Silkindi o anda..
Zaman dardı, olsa da iki eli kanda
Delikanlılıktı bu, ser vermekti ama 'Baş' vermemekti
Düşman kapatmıştı dostu, almak gerekti
Sertçe bir nefes çekti izmariti yerdeydi.
Saldırması, revolveri belinde
Akar kan tam selinde.
Yürek var ya o yürek
Çarpmadan korkuyla, düşman elinde dost
Bir elde kelle, bir elde post.
Ceket omuzda yumurta topuk yan basmakta
Yürek, ecele koşar gibi koşmakta.
kabadayının raconu baş vermemekte .
Kapatmış karakol melun,
Ayaklar altında İstanbul
Keyif dumanı üflemekte torpidobotlar, firkateynler .
Ama bayrak, heyhat düşman
Asker yatar, yok başta yastık
Bir parça ekmek hüsran, yok ki başka katık
Düşman karakol kapatmış dost yok.
Dünkü dostlar olmuş 'Cemiyet', cemiyet üç kuruşluk pul
Beyoğlu 'şen 'şakrak ama kan ağlamakta İstanbul.
Kara günler var Abbas koş.
Dost düşman elinde,
Kabadayıya ser ne ki omuzda
Cemiyetler örümcek her yanımızda.
Bir tutam kahve haram
Girmiş İstanbul’ a düşman,
İzmir’ e düşman,
O Anadolu’ya düşman.
Vakit yoktu zaten olmamıştı hiç zaman
Koş Abbas koş
Yürek sende ser sende
Kara kara kuşlar her yerde, sesler hep kısık, gönüllerde.
Tanrıya avuç açanlar,
Anadolu’ya kaçanlar, kol kol
Kapatmakta düşman karakol
Ne vatan , ne millet bilen var bir sor.
karışmış dost düşmana,
Ortalık toz duman, sinemde ateşten bir kor.
Dört bin yaşında bakire İstanbul
elinde mendil, gözyaşı kul
ekmek olsa ne olur, vatan dul.
Koş Abbas koş.
Dost, düşman elinde .
Kararmış gökyüzü, martılar çığlık çığlık
fukaranın elinden tutan yok, boğazında düğümlenmiş bir hıçkırık
Anadolu kalkmış yürümekte sana oturmak boş.
Mustafa Kemalin askerleri
Kadınlar, çocuklar, mahpuslar,
aşıklar, buluşanlar, buluşamıyacak olanlar
Anadolu dolu dolu yürümekte.
koş Abbas koş
sana durmak yok, dünya durduğunda
Dost karakolda,
karakol düşman elinde.
Ne cıgaranın tadı,
Ne kahvenin kokusu
Ne aşkın mendili
koş abbas koş
Vatan düşman elinde.
akar kan durmayacaksa tam selinde
Anadolu kalkışmış yürümekte, tam yerinde
Mustafa Kemalin askerleri kadınlar,
Çocuklar, aşıklar, buluşanlar yada buluşamıyacak olanlar
Ekmeğimiz mermi, suyumuz tüfek
Kanasan da beden, aksanda akıl
Dost karakolda,
Karakol düşman elinde.
Kağnılar dere olmuş, çocuklar yaprak yaprak
Mustafa Kemalin askerleri toz toprak.
Çarık yok ayakta ama yerler yumuşak
Çünkü Anadolu ana vatan tülden de yumuşak.
Oğulları, kızları, çocukları Anadolunun
Yatakları yeşil, yorganları mavi
Vatan aşkıdır bu kafi.
Koş Abbas koş
Bu belki hayatının en güzel kışıdır
Bu uğurda olmayan baş senin en büyük alkışındır.
Tarih bitmez hep döner
Tarih yazan hep güce döner
Aşk vatan içinse ,
‘O’ deli vatan hep seni över.
Koş Abbas koş
Son kışın bu , yazılacak son destan
Düşman hep aynı düşman,
O İstanbul ‘a düşman ,
İzmir’e düşman
ama Anadolu ‘O’ işte,
O Güzel Vatan
Ölmez, türkülerini söyler o bağrında yatan.
Yeşiller yatak, maviler yorgan
Sere ne gerek var
Karakolda düşman..

Koş abbas Koş.