Kötü kedi/Kötü şair/İtibarsız adam/Şerafettin Kaya

Kapağında "Roman" yazıyor olmasına karşın, Şerafettin Kaya'nın İtibarsız Adam'ını daha çok şiir tadında bir deneme olarak algıladım. Mekandan bağımsız sadece insanı, özellikle içsel kırılma yığınlarını anlatıyor.

İtibarsız Adam, sadece varolmaya çalışan, içten içe sevilmekten çoktan vazgeçmiş, sevecek birini bulma çabasındaki bir adamın serüveni. Bu serüven içinde zaman zaman içiniz burkuluyor, zaman zaman gülmekten firenleriniz patlayabiliyor.

Çağın insanı getirdiği acımasızlığı çok iyi yakalamış Şerafettin Kaya. Roman kahramanı hergün sokakta karşılaştığımız sıradan insanlardan biri aslında. Bu sıradanlığın içinde nasıl fırtınaların koptuğunu, "ben de aranızdayım" diyebilmenin nasıl acımasız bir çabayı gerektirğini kitabı bitirince anlıyorsunuz. Ve insan denen canlıya bakışınız değişiyor. Birisine merhaba demenin ya da birinin size merhaba demesinin yeri geldiğinde nasıl yaşamsal bir dokunuşa döndüğünün ayırdına varıyorsunuz. Meğer, sizin için küçük, önemsiz olan şeyler bir başkası için ne kadar kocaman, ne kadar değerli...

Şerafettin Kaya, belki de mizah yazarı, çizeri olmasından kaynaklı, insana farklı açıdan yaklaşmayı başarabilmiş, "Ben küçük bir adamım, itibarsız biri, herkes bana dokunmaya korkar... Kimse kendisini sevmeme izin vermedi."

İtibarsız adam kendini açık yüreklilikle tarif eder, " Hadi ailemden kopuk yaşıyorum; bir tane olsun dostum da mı yok! Sevgilim yok. Asker arkadaşım yok.Okul arkadaşım yok.Kader arkadaşım yok. Sırtımda bir çuval "yok" la dolaşıyorum. "Yok" ların içine biri civa doldurmuş; artık taşıyamaz hale geldim. Belki de hepsi var." Burada okurun kendi yaşamını, ilişkilerini sorgulaması için bir alan yaratıldığı süphesiz. Çoğumuz bu yüzleşmenin sınırlarına girmeyiz. Elyordamıyla oralarda yalnızlıkların beklediğini hissederiz. Dibe vurmuş itibarsız adam bu kaygıları geride bırakmıştır artık. Hedefleri her gün yeniden başlanacak kadar basite inmiştir.

Yoksulluğun ve yalnızlığın kuşattığı İtibarsız adam, her defasında hayata karşı yeniliyor olmasına karşın savaşmaktan asla vazgeçmiyor. Kendini hep "yeni bir yaşam doğuracak" güçte görür. Dik durmaya çalışan, dik durduğu sanısı içinde varolma kavgasına devam eder.

İtibarını düzeltmeye çalışan adamın kendi doğrusunu görmesi de sonucu değiştirmiyor, " Güçlü biri olmaya çalıştıkça küçülüp zavallı biri oluyorsun..."

Kendini kuşatan bu yoksulluğun ve çaresiz yalnızlığın aslında kapitalist sistemin örgüsü olduğunun ayırdında değildir. Buna karşın, kitabı okumadan önceki egomuzla, okuduktan sonraki egomuz arasında bir kaç bar fark oluşacağını söylemeliyim.

Akıcı dili ve sürükleyici hikayesiyle bir oturuşta okunabiliyor.

( İtibarsız Adam/ Siyah Beyaz yayınları/Roman/143 s.)