Köy

gece hepimizi örten eski bir yorgan
ve hepimizi topraktan koruyan hasır bir döşek
davarlarımız yanı başımızda
yeniçağ türkülerini unutmuş hepten
varını yoğunu bilinçsizce unutan bu el
çoğu kez kuzularımızın otlaklarında
öksüz kalan bir göz gibiydi
sabah bizi tutsak ederdi
her gece yarısı uykularımızı boğarken
*
bir hüzündür her güz
boy boy bakışlar yığılır bu can çanaklarına
kömür nedir ?
ocak nedir bilmezdi
ana sütündeki çocukluğum
*
bu yaşam
bu köycül yaşam
bu serüven
sırtımızda bunca yıl
/ b i z b i z e y i z /
geleceğimiz uzaklarda değil
a v u ç l a r ı m ı z d a


T. Ayhan ÇIKIN