Köyümün yollarında Tedaş memurları

Teni güneş tutmayan insanların yaşadığı topraklarda büyüdüm ben. "Nerelisin?" sorusuna bizden başka coğrafi bölge adıyla cevap veren yoktur.

- Nerelisin?

- Karadenizliyim.

Hâlbuki Karadeniz’in doğusuyla batısının, kıyılarıyla iç kesimlerinin birbiriyle alakası yok denecek kadar azdır. Ama olsun. Yine de Karadenizliyiz.

Acı eşiği yüksek, melankolik, romantik ama biraz(!) da asabidir Karadenizli. Dik yamaçlı fındık-çay bahçelerinde, meşe, gürgen, ıhlamur ormanlarında düşmeden ayakta kalmaya alışmıştır.

Ama daha ne kadar dayanırlar bilemiyorum. Özellikle de fındık üreticisinin boğazındaki düğüm gün geçtikçe daha da daralıyor. Nefes almak gittikçe imkânsız hale geliyor.

Bütün bir yıl boyunca elde edeceği fındık mahsulü için çalışan fındık üreticisi, tüm hesaplarını eylül ayında eline geçecek kazanca bağlar. Bu süre zarfında ihtiyacı olan parayı, fındığını satacağı fındık tüccarından (tefeciden) alır. Tefeci - tüccar burada da oynar oyununu. 5 liralık fındığı 2 liraya alır. Üretici ancak geçen senenin borcunu kapatarak döner evine.

Ekonomi literatüründen anlamam. Ama ortada çok açık bir fotoğraf var. Emeğini ipotek ettirmiş bir bölge halkının trajik fotoğrafı.

Fiskobirlik kapatılıp TMO fındıkta söz sahibi olduğundan beri işler daha da içinden çıkılmaz hale geldi. Taban fiyatı mahsul pazara indikten sonra açıklanır oldu. Ödemeler şu an durdurulmuş vaziyette. Ürettiğimiz ürünün kotasını da Avrupalı sahiplerimiz belirliyor. Çünkü fındık borsamız yok. Üstelik dünya fındık üretim alanlarının %80’ine sahipken.

Annem söyledi telefonda. Geçen hafta Tedaş memurları yoğun bir mesai yapmışlar bizim köyde. 80 haneli köyün yarısı karanlıkta kalmış.

Önümüzdeki yerel seçimlerde sağlam bir tokat atmalı işbirlikçi hükümete Karadenizli. Hangi memleketten(Rize, Kasımpaşa, Siirt..) olduğunu anlayamadığımız ba(o)şbakan, % 60’lık elektrik zammıyla karanlıkta bıraksa da memleketini, o ampulün kararacağı günleri görmek daha yakın.