Kuğu...

Şimdi kuluçkada duygular. Yakında debelenmekten geçip, tamamına erer ve kabuğunu çatlatmaya başlar. Belli belirsiz yol alır o çatlaklar ve sonra gittikçe derinleşir. Birden tüysüz kafasını çıkartıp etrafı süzmeye başlar.

Birazcık, birazcık daha derken ortaya çıkar sevgim.

Say ki kuğuya dönüşecek çirkin ördek yavrusu…

“Eğer kendi kanatların olursa, o zaman kuşların neden şarkı söylediklerini anlayabilirsin. ”

Kanatları güçlü olacak mı duygularımın? Özgürce uçacak mı yine göklerde?

Korkum yoktur şükürler olsun. Yüreklidir duygularım.

Tek dert zaman mı? Zamanla oluşacak öyleyse evrimim.

Bir başka ağızdan beslenmeyecek ve gün geçtikçe kendi kendine yetecek o zaman bu kara ve çirkin yavru. Hatta büyüyüp serpilecek ve bembeyaz olacak. Kocaman kanatlarını açtığında kendisi gibi tüm evren de güzelliğine hayran kalacak.

O gün geldiğinde tüm sevdiklerim de beni sevecek. Bileceğim bunu.

Görmem gerekmeyecek. İçimde bir yerlerde… Bileceğim…

O gün ben de kendimi seveceğim.

Resim:Opuseditions