Kültürlü insanlar daha zor arkadaş buluyor

Takılıp gidiyor peşine, hemen sarmaş dolaş, kırk yıllık dost gibi; kültürlü kimsin, nesin diye kimlik çıkarıncaya kadar seninki akraba oluyor. Kovmak kolay, dövmek kolay, Ali olmazsa Veli, temizmiş değilmiş yan yatmış eğilmiş ah bu kültürsüzler, bayılıyorum valla!

Fakat heyhat onlar bana bayılmıyor, tahminimce netameli elit görünüşüm yüzünden kaymakam filam sanıyorlar; keşke inek çobanı sansaydılar, karizmam mutluluğuma engel!

Bilumum tatlı bıgırdıçlar ayı Kazım’ın kucağında, lakin kâtibimin yanından bile geçmezler. Üsküdar’a yalnız gideriz, kolalı gömleğimizden mi yoksa kravatımızdan mı ürkerler. Aksilik bu ya arka sokak dilberlerini severim, Dranas’ın Fahriye Abla’sından kalma, Erzincanlıya gitmeden önce…

Bu âleme nasıl girilir bilmem ki, girsem bir daha çıkmasam! Garipler aramızda seviye var sanıyorlar. Ve sanki biz onların seviyesine inemiyoruz onlar da bizim seviyemize çıkamıyorlar. Ben inerim, hele sen çıkmaya çalış; yerim seviyesini, mutluluk için paspas olurum paspas!

Ayı ayıyla dayı dayıyla, ne biçim dünya; kusursuz bakışlardan sıkıldım. Kaymakam görünüşlü kâtip suratlı, kolalı gömlek, ipek kravatlı… Diplomamı karabaşın boynuna astım. Kütüphaneden ödünç aldığım kitabı geri verdim. Okuma yazma da bilmiyorum artık, aliyim ben aliyim! Ayıp olur diye kız peşinde bile koşamıyoruz!