Kumdan kaleler

Sen yine kıyametine git
Yaramaz çocuklar gibi
Yine boz yaptığın kumdan kaleleri
Bana sözcükler bırak
Ağır ve kanatan
Kıyametine koş hadi
Bakma hiç arkana
Sil kağıtlardan, süslü şiirlerimi
İstediğin kadar kır tüm kalemlerimi
Yazacağım gizli saklı sana
Virgüller koyacağım
Gözyaşlarımın arasına
Ve noktasına şaşıracaksın
Bu kırgınlıklarımla dolu aşkın
Öyle uzun bir cümle olacak ki acılarım
Öyle uzun olacak ki yaşanmışlığım
Sonunda
Hayatın en ağır
En acımasız
En çaresiz
Ve en tükenmiş noktasını bulacaksın...