Kundakçı / Chris Cleave

Chris Cleave’dan geçen yaz “Küçük Arı”yı okumuş, beğenmiş ve olduça etkilenmiştim.

“Kundakçı” 2008 yılında “Incendiary” adı ile senaryolaştırılmış ve filmi çekilmiş. En kısa zamanda seyretmek istiyorum.

“Küçük Arı” gibi bu kitapta da yazar, zekice ve şaşırtıcı bir kurguyla okuyucuların karşısına çıkıyor.

Okuduğum her iki kitapta yazarın, bir kadının gözüyle hikâyeyi anlatmış olması bana şaşırtıcı geldi.

Bir erkek olarak bunu layıkıyla yapabildiği için kendisini kutluyorum, çok başarılı buldum. Kadınları çok iyi tanıdığını düşünüyorum yazarın.

Kitabın konusuna gelince ;

Arsenal stadına 11 Arap saldırganın düzenlediği intihar saldırısında, maç seyretmeye giden çocuğunu ve eşini kaybeden bir annenin dramatik hikâyesi anlatılıyor.

Bu anne, Kaide lideri Bin Ladin’e yolladığı mektuplarla, anne olmanın, çocuk sevgisinin, aşkın ne demek olduğunu anlatarak onu kendi çabalarıyla durdurmaya çalışıyor.

“Sevgili Usame şu ana kadar yazdığım her şey baharda yaşandı ve bir saniye bile durmadı. Kirli ve hüzünlüydü ve havaya uçurulup yanmayan herkes bu fırsatı bir daha asla bulamayacakmış gibi, birbiriyle işi pişiriyordu. Tam doğada olmak gibiydi. Demek istediğim ben bir Londra kızıyım, ama kırsal bölgelerde neler olup bittiğini bilirim. Herkes gibi ben de televizyon seyrediyorum. Bahar her şeyin savaştığı ve öldürdüğü ve çiftleştiği zamandır ve sen bombalarda saldırdığından beri Londra’da farklı değildi.

Hepimiz yeniden hayvanlara dönüşmüş gibiydik. Otobüsteki insanlara bakar ve neredeyse cici temiz kıyafetlerinin altında kabaran kürklerini görebilirdim. 1 Mayıs’tan sonra herkes gergindi. Artık bu konuda yalnız değildim.

Ama sonra yaz geldi ve hava ısındı ve insanlar yavaşladı. Kocan ve oğlun havaya uçurulmamışsa sanırım 1 Mayıs çok eskide kalmış gibi geliyordu. İnsanlar hayatlarının ne kadar kısa olduğunu düşünmekten vazgeçtiler ve yeniden arabaları düşünmeye başladılar….”

Bir solukta okudum, çok etkileyici ve çarpıcı bir kitap.

Tavsiye ederim.

Saygılarımla,