Kur'an'ın çağrısı insanla başlar insanla biter

Kur'an insanı muhatap alır. O'na seslenir. İnsanla başlar çağrı, insanla biter. Olgun bir insan olması için onu eğitir, terbiye eder, korur, kurtuluş yollarını gösterir. Kur'an'da ilk çağrı Allah'ın elçisinedir ama -tüm çağrılarında olduğu gibi- muhatap tüm insanlıktır:

Yaratan Rabbin adıyla oku. O, insanı bir alak'tan yarattı. (Alak Suresi, 1-2)

İnsan, yalnızca Rabb'ine kulluk için yaratılmıştır. Acizdir, korkularıyla imtihan olmaktadır. Şeytan ve nefsinin tutkularıyla mücadele etmektedir. Yaşamı pamuk ipliğine bağlıdır. Ama imtihan gereği zehri yaratan Allah, kuluna panzehiri de göstermiştir; Kendisine sığınmak...

De ki: İnsanların Rabbine sığınırım.
İnsanların malikine,
İnsanların (gerçek) İlahına;
'Sinsice, kalplere vesvese ve şüphe düşürüp duran' vesvesecinin şerrinden.
Ki o, insanların göğüslerine vesvese verir (içlerine kuşku, kuruntu fısıldar);
Gerek cinlerden, gerekse insanlardan (olan her hannas'tan Allah'a sığınırım). (Nas Suresi, 1-2-3-4-5-6)