Kurnazın Keyfi, Mazluma Gözyaşı Damlası Olmasın!..

Kurnazın Keyfi, Mazluma Gözyaşı Damlası Olmasın!..

Nihayet yaz mevsiminin gelmesiyle önümüzdeki kavurucu sıcakların etkisiyle, diğer ülkelerde olduğu gibi yurdumuzun da orman yangınları ile yine başının dertte olması muhtemel görünüyor.

Öyle ki, orman yangınlarının % 95’inin insan eliyle çıktığı; kasıt, ihmal, tedbirsizlik ve dikkatsizlik sonucu gerçekleştiği istatistiklerden anlaşılmaktadır. Kasıtlı yakmalar, tam bir klinik vaka olduğu için tedavi edici ve caydırıcı tedbirler harfiyen uygulanmalıdır. Bugün yazımızda üzerinde duracağımız konu ise, alınacak çok basit önlemlerle, büyük kayıpların önlenebileceği ve yangınların % 60’ına yakınını teşkil eden, ‘ihmal, dikkatsizlik ve tedbirsizlik’ sonucu çıkan bir kıvılcımla yüzlerce hektar orman alanları, bünyesindeki tüm canlılar ve hayallerle birlikte yanıp kül olmasıyla yaşanan trajediyi irdelemek olacaktır.

Orman teşkilatı yangınla mücadeleyi, canla başla yapıp her yıl tedbirlerini artırıyor olsa da ormanın basit tanımındaki, ‘Ağaç ve ağaççık toplulukları ile içinde bulunan canlı ve cansız varlıkların tümüne orman denir.’den anlaşılacağı üzere yangın vukuunda, içindeki bitki örtüsünden, fidesinden, tohumuna; kurdu, kuşu, böceğinden; yavru, yuva ve yumurtasına kadar mevsimin kavurucu sıcağında yanıp ekosistemi felç ederek yüzlerce yıllık servet yok olmaktadır.

İzinsiz alanlarda mangal yakarak pikniğini yapıp közünü tam söndürmeden olay yerinden ayrılan ve mutlu olduğunu sanan bir ihmalkar piknikçi, hareket halindeki kendi aracını bile yakan bir şoförün sorumsuzca attığı sigara, zamansız avlanan keyfine düşkün bir avcı fişeği, bir çoban ateşi ya da anız yakmada ısrarlı bir vatandaş, ormana bitişik köy ekmek fırınlarındaki umursamazlıklar, şişesini ormana fırlatan bir şaşkının davranışı veya gelişi güzel yakılan ve kaçırılan bir ateş. Buna benzer birçok basit sebeplerden dolayı doğadaki canlılarla birlikte, yerleşim yerlerinde yanan ev, ahır, samanlık, işletme, tesis ile yüzlerce hayata tutunan evcil ve yaban hayvanının, acı içinde telef olması ve yok edilmesiyle yaşanan hüsranı düşünebiliyor musunuz? Ayrıca, yangına müdahale ederken alevlerin ve dumanın ortasında kalan, yine havadan müdahale ederken düşen yangın helikopter ve uçaklarında hayatını kaybeden görev Şehidi orman ekiplerinin dramına şahit oluyoruz. Bütün bunlar bir vurdumduymazlığın sonucu gelen acılardır. Ne yazık ki bunlar her yıl yaşanıyor. Birilerinin duyarsızlığı, başkalarının hüsranına, göz yaşına bir şekilde neden oluyor.

Ağır yaptırımı olan bu suçtan kurtulmanın da artık kolay olmadığını, günümüz gelişen teknolojisinin nimetlerinden olan, gelişmiş görsel iletişim araçlarının yaygın kullanışı ile duyarlı ve vijdani sorumluluk taşıyan vatandaşların bilgi paylaşımı  ile bir otokontrol sisteminin kendiliğinden kurulacağını umut ediyorum. Teşkilatın yararlandığı radar, termal kameraları ve kontol kuleleri gibi elektronik uyarı sistemlerinin yaygınlaştırılması ile bu rahatsızlığın tedavisi de kolaylaşacaktır. En ufak bir duman görüldüğünde, ücretsiz Alo 177 Orman Yangın İhbar Hattına bildirerek vatandaşlık görevimizi yapmalıyız.

Her insanın, her canlının yaşam hakkına saygı duymasını ve kısa bir an için empati kurmasını bekliyor; söyleşimizin, bir nebze de olsa orman yangınları için kamuoyu bilinci oluşturmasına katkı sunmasını umuyorum.

                                                                                                                                Mustafa DURSUN/ KOCAELİ