Kürt sorunu üzerine kişisel bir yazı

Biliyorum başlık kendi içinde tutarsız gözüküyor. Toplumsal bir soruna kişisel düşünceler! Ama artık toplumsal hareketleri toplumsal düşünce ile yorumlamaktan ve toplumsal olarak hareket etmekten usandım. Birazda kişisel olmak yani kendi düşüncelerimle beraber olmak istiyorum. Onca kan dehşet ve acı içinde biraz kozama çekilmek istiyorum. 

Düşünüyorum düşünüyorum bu soruna herkesi memnun edecek bir çözüm bulamıyorum. Ama bu arada fark ediyorum ki kimsede beni dinlemiyor ve düşüncelerime önem vermiyor. Çünkü ölü ve yaralı sayıları arttıkça artık çarpışan düşünceler değil konuşan silahlar oluyor. Ve artık haykırmak istiyorum ben barışı savunuyorum! Nasıl olacağı umrumda değil barış olmasını istiyorum! Ve sadece barış değil demokrasi istiyorum ama öyle uyduruktan değil tam demokrasi! Herkesin eleştirilebileceği kimseye dokunmanın tabu olmayacağı bir demokrasi istiyorum. Özgür olmak istiyorum en sıradışı düşüncenin bile duyulabileceği ve özgürce savunulabileceği bir ortam istiyorum. 

Bu ortam üniter devlet mi olur kofederasyon mu olur umrumda değil benim için önemli olan bu yönetim tiplerinin içinin nasıl doldurulacağı. Tamamen kişisel olarak düşünmek ve artık 70 milyon kişinin sorumluluğunu üzerimde taşımak istemiyorum. En azından bu yazıyı yazarken kafamda üşüşen düşüncelerle bu ortamda yaşamak istiyorum. Benim bir hayalim var ve bunu saklamak istemiyorum. 

Size bildirmiyorum haykırıyorum ben bu şekilde bu ortamda yaşamak istiyorum. Benim hayalim, benim düşümcem! Tamamen kişisel, tamamen bana ait...