Kuşlar ve kış

Kuşlar uçar ben uçarım, ben uçarım kuşlar uçar. Türkiye'nin her yeri kar altında Ankara da. Şehri bembeyaz tertemiz bir çarşaf gibi kar kapladı. Her yerin kiri örtüldü masumca. Gökyüzünden dans ederek uçuşan kar taneleri yeryüzünü örtmek için birbirleriyle yarışırcasına. Pencereden saatlerce hiç bıkmadan usanmadan izlerim kar tanelerinin yarışmalarını. Bir tanesini gözüme kestirip yere düşüş anınada kadar takip ederim ve kaç kar tanesini geçtiğini saymaya çalışırım. Ne yapayım herkesin mutlu olduğu bir şeyler var bende kar tanelerinin yeryüzünü beyaza bürümesi için yarışlarını severim.
Bizim daracan kuşları yine karşı ağaca doluşmaya başladılar. Karınları acıktı mutlaka. Belkide kar taneleri beni mutlu ederken onları üzüyor, olamaz mı? Yeryüzü, yollar kapanacak ve yiyecek bulamayacaklar. Kuşlarla karşılıklı bayağı bakıştık. Aklıma fırında ki kek geldi. Kestim dilimleri ufaladım bir güzel ve bahçedeki çiçek saksılarının üzerine bıraktım. Pencereden izlemeye daldı . Beni gözlemleri devam ediyor yaklaşamadılar önce. Saklandım elime fotograf makinemi aldım . Önce bir tane öncü kuş geldi. Demire kondu çevreyi takibe aldı ve birden daldı keklere. Sonra iki tane daha. Daha sonra üç beş derken bir sürü oldular. Yoldan geçen olunca kaçışıyorlar tekrar geriye bir tane öncü geliyor ve o yemeğe başlamadan diğer kuşlar yere inmiyorlar dı. Demek ki kuşlarda içlerinden bir tanesini feda ediyorlar diye düşündüm, düşündükçe çocukluğum aklıma geldi..
Rahmetli ağabeyimle beraber tahta kapan ve soğan çuvallarından yaptığımız kapanlar ve kuş yakalamalarımız aklıma geldi. Çocukluğum film şeridi gibi geçti gözlerimden. Gülümsedim bir bu kadar da düşündüm tabi ki ..
Minicik kuşları tutar ve fındık çubuğuna takıpta pişirip yerdik, çok lezzetlilerdi. Şu anda yakalamam yakalayana da izin vermem minicik kuşlar yazık onlara. Onlar benim can dostlarım.
Kapana kınalı kuşlar gelirdi çok kızardık onlar yenmez di.Tekrar gidip kapanı düzelteceksin karda soğukta. Bazen kapanı eve alırdık kuş yakalandığın da. Pencereyi açıp kuşları salardık , Salarken de azat buzat sen bizi ahirette gözat derdik. Bunu da annemin rahmetli babannesinden öğrenmiştik. Serçeler ellerimizi ısırırdı ben korkudan ellemezdim elimi ısırdıklarında saatlerce oturup ağlardım. Mızıkçıydım galiba onlar can derdindeyken bende eğlence, aman allahım. Saldığımız kuşlar neyse yediklerimizi düşünüyorum da bizim sokak kuşlarını izlerken onlar aklıma geliyor belki çocuk olsaydım bunları da tutardım ama yermiydim bilinmez tabi..
Serçeler çok güzeldir .Ötmesi tüylerinin rengi ve çocukluğumdan hatırladığım lezzetleri Ankara' da serçe yok hiç görmedim.
Bu gün de kuşlarıma ekmek ve ince bulgur verdim.Şimdi yiyorlar yoldan geçenlere kızıyorum kuşları mı korkutmayın lütfen, aman sizlerde sessiz olun da kuşlarım kaçmasınlar...