Kuşlarla konuşuyorum

Bahçedeki  kuşlara ekmek atarım her sabah. Rutin ritüellerim yoktur bu işi yaparken ancak ; kuşlar  için aynı şeyi söyleyemem !

Sabah ezanından bir saat sonra, bahçedeki erik ve  ceviz ağacında  görürüm onları.

Yerlerini almış,  ilk hamle yapılmıştır.

Bakarlar;  pencereyi  açtım  mı, balkona çıkıp onları fark ettiğimi  onlara  hissettirdim  mi?

İkinci  hamleleri  gecikmez.

Cama doğru yaklaşır, pisti  pas geçen THY uçağı  gibi  cilve  yaparlar.

Tüm bunlar  yaşanırken benim perde  gerisinden onları izlediğimi   bilirler.

Ama  tecahülüarif  yaparlar.

Perdenin  hareketsizliği iyiden iyiye kararlı  kılar onları.

Son  hamleleri  gelmeden, güvercinlerle kumruların mağrurluğu  yanında, serçelerin  hafif  meşrepliği  hemen dikkat çeker.

Üçüncü ve son hamleleri ;  pencerenin önündeki yatay  mermer sütuna  üçer beşer  konarlar.

İki dilim ekmek veriyorsun, onları bekleterek  bir de hayvanlara  eziyet  mi ediyorsun?  demeyin sakın…

Aramızdaki  muhabbeti kimse bilemez.

Karınları  tok  olarak   ertesi  sabaha kadar ortadan kaybolurlar daima…

Sabrın sonu ile

*******Yazının  orijinal  hâli  için  b u r a y ı   tıklayınız.