Mlliyet Milliyet Blog Milliyet Blog
 
Facebook Connect
Blog Kategorileri
 

17 Ağustos '06

 
Kategori
Gündelik Yaşam
 

Mahsun bakıslı güvercinin son bakısı

Mahsun bakıslı güvercinin son bakısı
 

Düzenli olarak yürüyüs yaptıgım sehir stadyumunun kapısının önünde son turları atarken gördüm onu. Boynu kanatlarının icinde kaybolmuscasına bükük, kimselere görünmemek istercesine bir kenarda caresiz bekliyordu. Belli ki yaralıydı, korktugu, kacamadıgı, ucamadıgı icin saklanır gibiydi. Yaralı olup olmadıgını anlamak icin ellerimi uzatıp, basını oksamak istedigimde kanatlarını acarak ucmaya calıstı, ucamadı... yürümeye calıstı bir iki adım sonra durmak zorunda kaldı. Sag kanadının üzerine düsüyor, gözleri yardım istercesine caresizce bakıyordu. öyle güzel bakıyordu ki vicdanı olan kimse tepkisiz kalamazdı. Ne olmus, nasıl yaralanmıs, bu hale gelmesine kim sebep olmustu, sorularını düsünüp cevap aramaya calısırken yanıma gelen insanların farkında degildim cevap aradıgım soruları onlar sormaya basladıklarında. Yaralı mı? , ucabiliyor mu?. Ard arda her gelenin tekrarladıgı ve cevabını bilmedigim sorular....

Ucabiliyor mu görelim diyerek güvercini havaya fırlatan orta yaslı erkek oyle ani bir hamle yapmıstı ki; ''durun, ucamıyor'' sözlerini söylerken zavallı güvercın coktan dusmustu. Kanatlarını cırpmak bır yana kıpırdatamıyordu bıle. Kurtar benı ellerınden yalvarısını duyar gıbıydım. Çımlerın arasından alarak, meraklı bakıslar arasında yurumeye basladım. Ne yapacaksınız, eve mı goturuyorsunuz sorularına cevap verırken, kapının ardındakı cocukların '' abla o kus bızım, kapının altından gonderın, hasta'', bır dıgerının de '' hayır hayır vermeyın basını koparın'' sozlerı oldugum yerde kalmama neden oldu. Bır sure konusamadan sadece yaralı guvercıne baktım. Sozler kulaklarımda cınlıyordu, ''basını koparın'', '' hasta '', '' bızım kusumuz'', ''basını koparın''..... Yurudum, ''ne yapacaksınız'', ''evinize mı goturuyorsunuz'' sorularına cevap vermeden. Stadyumun dısına geldıgımde yuruyuslerden tanıyıp selamlastıgım, o cıvarda oturan bır bayan'ın '' eve mı goturuyorsun, ne yaparsan faydası olmaz, o kus olmek uzere'' sozlerı yenı bır saskınlık yasattı. Neden hasta, olmek uzere oldugunu nereden bılıyorsun soruma, '' karsıdakı evde guvercın besleyen br cocuk var, bu guvercın evın onundekı yemlerden zehırlenmıs , olmek uzere oldugu ıcın de stadyuma atmıslar, ıstersen eve goturme, ellerını de ıyıce yıka'' sozlerının kanımı dondurdugunu hıssettım. Ne demek evın onundekı yemlerden zehırlenmıs, olecegını bıldıgınden atmıslar. Bunu yapan ınsan olabılır mı? Guvercın besleyıp, bahcede zehırlı yem bulunması nasıl bır mantık? Neredeyım ben, ne oldu ınsanların merhamet duygusuna, vıcdana. Nasıl hayvan sevgısı bu?

Ofke ve uzuntu bır araya gelmıstı, kosar adımlarla eve yururken. Bes dakıkalık mesafeyı bır dakıkada kat ederek eve geldıgımde guvercının kalp atısları hızlanmıstı. Balkona goturdum, yavasca yere koydum kucuk bır kapaga su koyarak yanından uzaklastım. Perdenın arkasından bakmaya basladım...Basını kapaga uzattı, bır ıkı kez su ıctı. Kıpırdamadan oylece duruyordu. Veterıner arkadasımı aramak uzere telefonu almaya gıderken basını cevırdı, benı gordu. Kanatlarını actı, zorlukla bır adım attı. Ucamasa da yuruyordu ıste. Bır adım , bır adım daha..... devam edemedı. Kanatları dustu, artık kıpırdamıyordu......Olmustu.....

Dızlerımın uzerıne coktum, gozlerım dolu doluydu. Hıcbır sey yapamadan, veterıner arkadasımla konusamadan, kaybetmıstım mahsun bakıslı guvercını. Yanaklarımdan bogazıma dogru suzulen yaslar ılerlerken son bakısı, kanatlarını acmaya calısarak yurumesı gozlerımın onunden gıtmıyordu. Isyan ettım vıcdansızlıga, cahıllıge, hayvan sevgısı adı altındakı katıllıge. Isyan ettım boyle ınsanlara...Isyan ederken de uzulurken de bılıyordum bu ne ılk ne de sondu.....

 
Toplam blog
: 126
: 2338
Kayıt tarihi
: 01.08.06
 
 

Kompozisyon derslerini biraz daha fazla önemsediğim, uzun cümleler kurmaya başladığımdan bu yana sev..