Manevi kızımın nikah şahidi oldum bugün..

Sevilay ilk tanıdığımda 7-8 yaşlarındaydı. Eşimin ailesinin mahalle komşularının kızıydı, çok uzaktan da akraba ilişkisi de vardı. Akıllı ve sevecen hali ile ilgimi çekmişti, ona ablalık yapmak hoşuma gidiyordu. Lise döneminde sağlıkla ilgili branş seçmesi ilşkilerimizi iyice yakınlaştırdı. Önceleri ona yol gösteriyordum, sonra okulu bitince de çalıştığım özel hastane de iş buldum. Bana Mitsuko ablam yol göstermiş, okutmuştu, bende çevremdekilere elimden geleni yapınca mutlu oluyordum. Eşim ihtisas nedeniyle yakın bir ile gidip gelmek zorunda kalınca, nöbet durumlarında o dönemde de oğlum küçük olduğu için evimizde bir yakınımıza gereksinmemiz vardı. Sevilay'a bizimle kalmasını teklif ettim, o bize destek olacaktı, bende ona.

Önceleri ürkmedim genç bir kızla yaşamaktan, ama bilemezdimki büyümüş bir genç kıza yeni bir şeyler öğretmenin zorluğunu. Ondan ev için ek birşeyler yapmasını beklemiyordum, ama kendisi ve yaşadığı alanla ilgili de ek sıkıntıda getirmemeliydi. Çok titiz biri olmasam ve yaşanan bir ev de olmaktan her zaman mutlu olsam da, belli düzen ve ahenk her zaman olmalı evimde. Daha önce yatılı okulda okuduğu ve annesi de her işe kendi koştuğu için güzel kızımızın düzenli bir yaşama alışması zaman aldı. Yaşadığı oda düzeni, yemek hazırlığı- sunumu, kazakları katlamasından, çamaşır asma düzenine kadar hepsini bir bir göstermem ve alıştırmam gerekti. Eve geliş gidiş zamanların da da sıkıntılarım oldu, hiç unutmam bir keresinde bir gün boyunca kar yağmıştı, akşam baktım saat 21 olmuş, hala yok, aradım. Öğrendimki arkadaşları ile karda akşam yürümek istiyormuş, eve gel dedim ama ikna etmem gerekti. Benim kızım gibi olduğunu söyledim hep ona, bizimle uyum içinde olduğu sürece de yaşamımız boyu öyle kalabileceğini. Oğlumla hep iyi anlaştılar, hiç sıkılmadan ona özel zamanlar ayırıyor, sevgiyle yaklaşıyordu. Sonraları annesi ve kardeşi bizimle aynı şehre taşınınca onlarla yaşamak istedi ve zaten eşimde yanımıza gelmişti.

Ailesi ile yaşayınca benim yanımda yaşarken bazen zorlandığı alışkanlıkların nasıl içine işlediğini anlattı. Ben fazla bir şey istememiştim ondan, sadece kendine ve yaşam alanına özen gösteren, sorumluluklarının farkında bir birey olmasına çabalamıştım. Onun bizimle yaşadığına dair anlattığı güzel paylaşımlar beni oldukça mutlu etti.

Sağlık personeli olarak devlet hastanesinde göreve başlaması ve bir çalışma arkadaşı ile yakınlığı da geçen yıl oldu. Ben yurt dışında iken eşim Sevilay'ın düğününe davetli olduğumuzu söyledi, dün de telefonla beni aradı görüşmek istiyordu. Benim nikah şahidim olmamı istiyormuş, ve bunu da evime gelerek yüzyüze söylemek istemiş.

Ve bu akşam üstü nikah törenine katıldım, öyle güzel ve zarif bir gelin olmuştu ki. Son zamanlarda onunla daha fazla ilgilenemediğime üzüldüm. Keşke zamanım olabilseydi ve hazırlıklarına yardımcı olabilseydim.
Şahit olarak kendisi için yalnızca beni düşündüğünü söyledi, hem birlikte geçirdiğimiz günlerimiz ve aile yapımızın ona örnek olduğu için istediğini belirtti. Bu şahitliğim ve kızımızın minnettar sözleri benim için çok gerçekti, birlikte geçirdiğimiz her ana değmişti. Gelin odasında beklerken konuştu da konuştu benimle, dostluğuma ve sevgime böylesine karşılık bulmak beni mutlu etti ve gururlandırdı.

Nikah memuru evet demelerini isterken, masanın altından damat beyimizin kızımızın elini sevgiyle tutuşunu gördüm, o an gerçek sevgilerini hissettim, içim rahat masadan kalktım. Lavanta kokulu nikah çiçeklerini aldım, lavanta her zaman favori kokudur benim için zaten, bir mutlulukta ordan. Ve sizlere anlatmak ta ayrı bir mutluluk.

Umarım sağlıklı ve mutlu günlerde onların yeni haberlerini de yazabilirim... Sevgilerimle...