Manzara hep aynı bu şehirde

Manzara hep aynı bu şehirde gece hep aynı

Kimi gündüze sığamaz ömrünü gezdirir

Gece yoklukları hep gömer içine, hep soğuk

Dışarıda kalan bulamaz başını sokacak bir oyuk

Herkesin rüyaya sarıldığı gecede

Sen hangi hayallerini pişirdin fırıncı ekmekle

Ya sen sokak satıcısı ya sen

Gecenin ayazında saltığın simit benziyor mu?

Boynunda ki yoksuzluk halkasına

Ah benim köşe başı Çiçekçi güzelim

Birazdan pavyondan çıkacak Çingene kız

Bilirim paralıdır yanın da adam, gülen yüzü maskeli

Bakma öyle bana, bugünde çiçek alan ben olamam ki

Kör olası kör gece sabahı kurşuna mı? Dizdin.

İyi ki de karasın aslında acılarından utanıp nasıl gizlenirdin?

Sen üzülmez misin? Gecenin efendisi.

Bil ki avutur sabah beni, ama kabul etmez yanında seni.

Şehrin ışıkları kolyesini takar denize her gece

Yıldızlar denizin yüreğinde uyur sessizce

Senin soğuğun ta içime vurur

Güzelliğin bile üşütür titrer ışıklar bile seninle

Boyayamasın gözleri kuşun kalem boyalarınla

Güzel, ışık oldukça güzeldir yinede

Süslesen de yüzünü ayın ışığında

Saklanamasın kara bulaşmış bir kere saçlarına...

Sevinç Şimşek 12.11.2010