Kalemim de bitti sana

Bir aşka şekil vericim derken kuru dal misali

Kırılmasın diye gözyaşlarımla ıslatıyorum bir çare

Beyaza boyayıp soğuk duvarlarını hayatın

Belki özenir de güneşe gelirsin diye bekliyorum, dünyama

Bu gece ayrılık kolumuza girmiş götürür meçhule

Nazlı kuşsun avuçlarım da ben ölene kadar sende uçma

Oyundu kahkahalar, senin içindi şen gülüş, oyunlar sanaydı,

Çağırma gelemem uçtuğun diyarlara yaşlandı ruhum, yorgunum

Kitaplar okudukça sen oluyorsun sayfalar rüzgârda savruluyor

Sözler kırbaç, beni de katıp önüne, konuştukça canımı yakıyor

Aşk bir o kadar taze ve bahar, kalplerse paramparça

Ayrılık gecesi yolcusuyum önümü kesmeyin, bu tirene bineyim

Ben iki mendil aldım giderken yanıma gözümün biri sana ağlayacak

Beyaz sayfalara resmini çizdim suya batırıp ellerimle, şeffaftın

Duru suyla resim olmaz’’ deme bu benim resmim ben seni hep berrak sevdim

Kalemim bitti ne tuhaf seni anlatacaktım nice yürek sözümle becere bildiğim.

Sevinç Şimşek 21.11.10